Morgunn - 01.12.1969, Blaðsíða 49

MORGUNN
129
leg vera, sem nefndi sig Knud, að tala af vörum hans, sagði,
að vinur sinn, Hans, væri þar með sér, og mundu þeir nú
reyna að sýna hvers þeir væru megnugir. Síðan segir í fund-
argerðinni:
,,Nú tóku högg að dynja víðsvegar í veggi og hurðir stof-
unnar (en þær voru tvær, eins og áður er getið). Rafljósið
var kveikt eldsnöggt hvað eftir annað, alls fjóram sinnum.
Lúðurinn með hinum lýsandi fleti, sást svífa um stofuna,
blýanturinn tók að skrifa með ótrúlegum hraða á pappírs-
blokkina. Mandólínið sveif um stofuna hvað eftir annað og
var slegið í strengina í ákafa. Lykli var snúið í hurðinni að
baki miðilsins og hún opnuð, svo að greinilega sást birtan úr
forstofunni. Hvað eftir annað var slegið á nótur píanósins,
sem stóð við skilrúmsvegg skáhallt á bak við miðilinn og í
að minnsta kosti 2—2y> metra fjarlægð frá sæti miðilsins,
lok þess var opnað og því skellt aftur tvívegis með svo miklu
afli, að söng í öllu hljóðfærinu. Plata sú, sem áður er getið
og var úr þunnum krossviði, en smurð sjálflýsandi efni öðr-
um megin, sveif um herbergið, stundum hægt, stundum með
ofsahraða, og á ljósfleti hennar sást mjög greinilega lítil
hönd, sem hélt á plötunni og sló fingranum á hana við og
við. ... Dósirnar með smádótinu í voru á hraðri ferð um
stofuna og hringlaði í þeim og glamraði, svo ekki varð um
villzt ...“
Konur þær tvær, er næsta sáu miðlinum, báru það, að
miðillinn hefði lyfzt frá gólfinu og alla leið upp á borðið, en
síðan svifið aftur niður í stól sinn, og hefðu þær ekki sleppt
höndum hans á meðan.
Þegar fundinum lauk og ljósin voru kveikt, var þannig
um að litast í stofunni, að lausar f jalir í borðplötunni voru
mjög úr lagi gengnar, stóll, sem ein konan hafði setið á, en
hafði orðið að standa upp af vegna þess, að í hann var togað,
lá á hliðinni uppi á borðinu, mandólínið var á píanóinu úti
við vegg og smáhlutir þeir, sem á borðinu vora í fundar-
byrjun, voru víðsvegar um stofuna.
Þess skal að lokum getið, að ein fundarkonan hafði orð á