Morgunn - 01.12.1969, Blaðsíða 51

MORGUNN
131
Núpsundrin.
Árið 1843 bjó að Núpi i öxarfjarðarhreppi bóndi sá er
Þorvaldur hét Hákonarson ásamt konu sinni Þóru Þorsteins-
dóttur. Hann var fóstraður upp hjá langafa minum, Guð-
mundi bónda Árnasyni í Ærlækjarseli og síðari konu hans,
Ólöfu Sveinsdóttur frá Hallbjarnarstöðum á Tjörnesi. Þor-
valdur og Þóra hófu búskap að Núpi árið 1830 og áttu sex
börn og sum mjög ung, er undur þessi hófust haustið 1843.
Frásagnir af þessum atburðum er að finna í Þjóðsögum
Jóns Árnasonar og i Þjóðsögum Sigfúsar Sigfússonar frá
Eyvindará, en á þeim er lítið að græða. öðru máli gegnir um
það, sem af þessu segir í Endurminningum Friðriks Guð-
mundssonar frá Syðra-Lóni, er gefnar voru út í Vesturheimi
1932, svo og um frásögn séra Þorleifs Jónssonar prests að
Skinnastað, sem prentuð er í Grímu 6. bindi 1934. Báðir
höfðu þó aðeins sögusagnir við að styðjast.
ítarlegasta frásögn af þessum atburðum er að finna í bók
Þórarins Gr. Víkings: Komið víða við, bls. 121—139. Og mun
ég því einkum styðjast við frásögn hans.
Það var að kvöldi haustið 1843, skömmu fyrir veturnæt-
ur, að skyndilega var tekið að lemja utan bæinn á Núpi og
kastað steinum í baðstofuglugga, svo að rúður brotnuðu.
Síðan var tekið að kasta inn á baðstofugólfið af mildu afli
ýmsu lauslegu framan úr bænum. Þorvaldur bóndi var karl-
menni að burðum, hugrakkur og á bezta aldri. Skoraði hann
á fjanda þennan að þreyta fangbrögð við sig, heldur en að
hræða kjarklítið kvenfólk og börn. Fór hann síðan fram
ásamt Árna, vinnumanni sínum. Leituðu þeir um bæinn og
umhverfis hann, en urðu einskis vísari. Seint þetta sama
kvöld fór hann svo að Ærlækjarseli, en þangað er ekki löng
bæjarleið, til þess að segja Guðmundi fóstra sínum tíðindin
og leita ráða hjá honum. Fór hann þegar með Þorvaldi heim
að Núpi og gisti þar um nóttina. Mun fólk hafa vakað þá nótt
alla, en ekki orðið vart við neina ókyrrð.
Þessum undrum hélt áfram allan fyrri hluta vetrar að
9