Morgunn - 01.12.1969, Blaðsíða 72

152 M O R GU N N
sannast rækilega málshátturinn: að sínum augum lítur hver
á silfrið.
1 Þorvalds sögu víðförla, þess er talinn er fyrstur hafa
boðað kristni hér á landi ásamt Friðreki biskupi hinum sax-
lenzka, segir að á þeim árum er hann ólst upp með Koðráni
föður sínum á Giljá í Vatnsdal, hafi Þórdís spákona búið á
Spákonufelli á Skagaströnd, og var mikil vinátta með þeim
Koðráni.
Einhverju sinni er hún sat að heimboði að Giljá veitti hún
þvi athygli, að Koðrán virtist gera allmikinn mun sona
sinna, þeirra Orms og Þorvaldar. Tekur hún þá Koðrán á
einmæli og segir við hann:
„Það legg ég til ráðs með þér, að þú sýnir meiri manndóm
héðan af Þorvaldi syni þínum, en þú hefur gert hér til, því
ég sé það með sannindum, að fyrir margra hluta sakir mun
hann verða ágætari en allir aðrir þínir frændur. En ef þú
hefur á honum litla elsku, þá fá þú honum kaupeyri og lát
hann lausan, ef nokkur verður til að sjá um með honum
meðan hann er ungur“.
Koðrán sá, að hún talaði slíkt af góðvilja, og sagðist víst
mundu fá honum nokkuð silfur. Lét hann þá fram einn sjóð
og sýndi henni.
„Ekki skal hann hafa þetta fé, því þetta fé hefur þú tekið
með afli og ofríki af mönnum í sakeyri“.
Hann bar þá fram annan sjóð og bað hana þar á líta.
Hún gerði svo og mælti síðan: „Ekki tek ég þetta fé fyrir
hans hönd“.
Koðrán spyr: „Hvað finnur þú þessu silfri?“
Þórdís svarar:
„Þessa peninga hefur þú dregið saman fyrir ágirndar
sakir í landskyldum og f járleigum meirum en réttilegt er.
Fyrir því heyrir slíkt fé þeim manni eigi til meðferðar, er
bæði mun verða réttlátur og mildur“.
Þá dregur Koðrán fram hinn þriðja sjóðinn, leit Þórdís á,
og vildi fús af þeim sjóði þiggja.