Morgunn - 01.12.1977, Qupperneq 62

140
MORGUNN
bæri þau sem gerðust hjá Cayce var ekki hægt að útskýra
sem neitt af þessu. Fyrirbærin kollvörpuðu gersamlega kenn-
ingum minum um gerð mannsheilans. Öll sú þekking sem
ég hafði aflað mér á liðnum árum við nám, rannsóknir og
störf, gat ekki gefið skýringu á hæfileikum Cayces.
Mér skildist að grundvöllur vísindalegra viðhorfa minna
var ekki eins traustur og ég hafði haldið. Vandamálið lá ljóst
fyrir, og ég sá að ég átti um tvo kosti að velja. Annaðhvort
varð ég að loka augnnum fyrir staðreyndum og láta sem þær
væru ekki til, eða viðurkenna að til væru einstaklingar með
furðulega hæfileika, sem visindin voru ekki fær um að út-
skýra.“
Eins og þeim er kunnugt, sem nennt hafa að hlusta á þessi
erindi mín, þá hafa þau einmitt fjallað um ótrúlega sálræna
hæfileika ýmissa manna, og er það auðsannað mál, að allt
hefur það gerst, sem ég hef frá sagt. Svo mikið er þó enn
ósagt í þeim efnum, að auðvelt væri að halda slíkum frásögn-
um áfram í allan vetur og lengur þó. Sökum áhuga míns á
þessum efnum í mörg ár er mér löngu fullljóst orðið, að svo-
nefndir yfirskilvitlegir hæfileikar eru miklu algengari en
flesta grunar.
En hin mikla undrun vísindamannsins drs. Shaficu Kara-
gullu, þegar augu hennar opnast fyrir því, að fleira sé til á
himni og jörð en heimspeki hennar dreymir um, svo vitnað
sé i Shakespeare, sýnir Ijóslega hve mjög sérfræðingar vísind-
anna geta lokast inní þröngum sjónarmiðum vísindalegrar
efnishyggju. En við skulum vera sanngjörn og velta því fyrir
okkur, hvort slík innilokun sé ekki jafnvel nauðsyn þeim sem
ótruflaður vill lcomast í fremstu röð í grein sinni og afla sér
virðingar starfssystkina sinna. Ekki skal hér lagður neinn dóm-
ur á það. En hitt er víst, að það þarf þrek og hugrekki til þess
að skýra frá skoðunum, sem brjóta í bág við grundvallarkenn-
ingar viðurkenndra visinda. Verður þá stundum að leggja á
vogarskálamar annars vegar vonir um frægð og frama, en
hins vegar löngun sannleiksleitandans til þess að láta ekkert