Morgunn - 01.12.1984, Blaðsíða 62

136
MORGUNN
vanga sinn að vöngum vina sinna og síðan hverfur hann
með þeim sem standa í kórnum í Ijósinu og bíða, sé ég
þau fjarlægjast eins og gengið sé eftir ljósvegi.
Eftir verður kistan ,,tóm“, ekkert ljós, nema þeir hnýpnu
hérna megin.
Mig langar líka til að minnast á þá stund, þegar amma
min var kvödd — hún var búin að dvelja hér í 90 ár, og
búin að vera án afa í 20 ár. Við „jarðaförina“ eða þá
athöfn, var engu líkara, að sjá en ég væri við brúðkaup,
þau voru svo ung og falleg og hamingjusöm og hann beið
rólegur og hlýr meðan hún kvaddi sína og þau hurfu
saman upp í geislann, en hún hefur þó komið af og til
í heimsókn, til okkar hér, til að fylgjast með okkur, en
hann kemur mjög sjaldan.
Fyrst eftir flutninginn, er maðurinn haldinn fýsnum og
löngunum og flytja geðsveiflur hans hann til þeirra staða,
sem. hann hefur mætur á eða hræðist. Þetta, ásamt öðru,
getur ráðið úrslitum, um hvar við höldum áfram. ... Við
nefnilega þjótum ekki beina leið til himna eða vítis, eins
og margir trúa. Eg vil meina að slíkur staður sem helvíti
sé aðeins til hjá þeim sem skapa sér hann, og við vitum
líka að margir slikir staðir eru til hér á jörð t. d. þar sem
styrjaldir geysa. Við verðum einnig að minnast þess, að
flutningurinn breytir okkur ekki, við breytumst ekki í
einni svipan í engla eða helga menn. Við erum í nákvæm-
lega sömu sporum, tilfinninga-, hug- og innsæislega — bara
utan hins jarðneska þáttar.
Þeir sem deyja á sóttarsæng, vakna iðulega á sjúkra-
húsum í geðheimi. Þar eru mjög fullkomin sjúkrahús í
tengslum við heilsuhæli og skóla, því oft þarf að hjálpa
fólki fyrstu. sporin, þar sem hér. Fólk þarf að læra á það
efni, sem það er komið til, og styrkjast og venjast breyt-
ingunni. Það eru starfandi einskonar hjálparsveitir, bæði
með íbúum hugheims, geðheims og sofendum hér af jörðu,
sem eru til staðar ef stórslys verða, eða boðnir og búnir