Morgunn - 01.12.1996, Síða 14

Efnið og andinn
áhrifaöfl," eftir Dr. Alexander Cannon, breskan
lækni, sem hafði kynnt sér austurlenska heimspeki og
jógafræði. En svo virðist mér að það hai'i lokast á
þetta frá fimmtán til tuttugu og fimm ára aldurs, til
þess að ég næði tökum á efnisvísindunum, en þá er ég
í seinni hluta menntaskólans og síðan í verkfræðinám-
inu. En næst byrja ég svo í Bandaríkjunum að fylgjast
með rannsóknum |.B. Rhine við Duke-háskólann með
því að lesa bók hans „Reach of the mind,“ sem e.t.v.
mætti þýða sem „Möguleikar hugans.“ Á þessum tíma
var ég þó ekki búinn að ljúka námi.
Næsta stig hjá mér í andlegu málunum er svo það
að ég fer að æfa jóga í þrjú ár eftir Sivananda kerf-
inu, sem er Hahta-jóga. En eftir að ég uppgötvaði or-
sakir allra þessara aðvarana meistaranna um iðkun
jóga, þá áttaði ég mig á því að með eflingu hugans án
þess að ná andlegum þroska, gæti maður orðið
hættulegur, bæði sjálfum sér og öðrum, því þetta
virðast vera tveir aðgreindir eiginleikar. Sálrænn og
huglægur. Ef þú eflir huglæga þáttinn þá eflist bæði
það jákvæða og neikvæða í honum svo að þú getur
orðið bæði sjálfum þér og öðrum hættulegur. Ég tók
t.d. eftir því að ef ég reiddist þá gat ég hreyfihamlað
fólk. Þegar mér varð það Ijóst þá fékk ég alvarlegt
bakslag. Það varð svo til þess að ég fór að snúa mér
að sálarrannsóknum og guðspeki, m.a. til þess að
glíma við andlegan þroska en ekki bara huglægan.
Ég byrjaði fyrst í Guðpspekifélaginu árið 1957.
Árið eftir hóf ég sjálfstæðar rannsóknir á íslenskum
miðli, Sveinbjörgu Sveinsdóttur. Þær stóðu yfir í rúm
l’jögur ár og fundirnir með henni urðu um tvöhund-
ruð og á ég þá alla á segulbandi. Það, sem mér þótti
12 MORGUNN