Morgunn - 01.12.1996, Blaðsíða 49

Dulrænar frásagnir...
úr líkamanum. Mér
fannst þarna að ég
væri hálfpartinn
búin að tapa öllum
tengslum við líkama
minn og því var ég
alltaf að biðja þau
um að fara og lofa
mér að fara til baka.
Þá gersist það allt
í einu að mér tekst
loksins að komast út
úr þessu ástandi og
ég vakna upp með
látum. En mér til
mikillar undrunar
þá finn ég að ég sit
ennþá í lólusstell-
ingu, sem ég hafði
komið mér í áður en
hugleiðslan hófst
fyrr um kvöldið. Eg var því að sjálfsögðu ennþá
einnig inn í herberginu mínu, en kertið var því mið-
ur brunnið út.
Eg stend því upp og fer fram, og uppgötva mér til
enn meiri undrunar að það er komin mið nótt og
klukkan er orðin fjögur eftir miðnætti. En hugleiðsl-
an hafði byrjað nákvæmlega klukkan 23.35 þegar ég
leit á klukkuna þá.
Það skemmtilega við þetta allt saman var síðan að
á mér hafði orðið undursamleg breyting. Ég hafði því
miður lent í tveimur bílslysum tveimur árum áður og
morgunn 47