Morgunn - 01.12.1996, Síða 85

Hugheimar
ið gæddur, og þar af leiðandi veit hann sig alveg ör-
uggan og óhultan í hinum nýja heimi.
En hvað er það, sem hann sér, er hann fer þar að
athuga umhverfi sitt? Hann sér, að hann er kominn
inn í veldi síbreytilegra lita, ljóss og óma, heiin, sem
er margfalt dýrðlegri en svo, að hinir fegurstu draum-
ar hans komist í hálfkvisti við hann. Og víst er um
það, að hér á jarðríki hefur „augað ekki séð, eyrað
heyrt, né hugurinn getað hugsað“ dýrð hins himneska
tilverustigs. Og hver sá maður, er hefur einu sinni
verið með fullri meðvitund á þessu dýrðlega tilveru-
stigi, hlýtur upp frá því að líta þennan jarðneska
heim allt öðrum augum. Sökum þess að allt, sem
hann sér á þessu æðra tilverustigi, er svo gagnólíkt
því, sem hann hefur átt að venjast hér, finnst honum
að hann komist í undarleg vandræði, þegar hann ætl-
ar að fara að lýsa því og veit ekki, hvernig hann á að
koma orðum að því. Það er ekki nóg með að hann
verður, þegar í byrjun, að leiða sinn hest frá því að
lýsa umhverfi hugheima eins og það er, heldur verð-
ur hann að sætta sig við að örvænta um, að honum
lánist að gefa þeim mönnum, er ekki hafa sjálfir séð
það, þó ekki væri nema óljósa og ófullkomna hug-
mynd um það.
Þið skulið ímynda ykkur að þið væruð gagnteknir
af afskaplegri sælutilfinningu og hefðuð þar á ofan
þennan skynjunarhæfileika, er lýst hefur verið hér að
framan, og að þið svifuð í síkviku ljóshafi, umkringd-
ir af hvers kyns fegurð, er bæði litir og ómar geta á
sig tekið. Allt þetta tæki þó sífelldum breytingum við
hverja hugsanaöldu, er bærist út frá huga þínum. Þú
mundir þá brátt ganga úr skugga um, að allt þetta,
morgunn 83