Lindin - 01.01.1957, Qupperneq 18

12
L I N D I N
fer ekki hjá því, að einnig þessi störf skapi þeim, bæði
virðingu og vinsældir, þegar þau eru framkvæmd af vel-
vilja og skilningi á þeim ástæðum, sem fyrir hendi eru.
En hann kunni svo vel að gleðjast með glöðum — var
hrókur alls fagnaðar, er svo bar undir, en fann á hinn veg-
inn, svo sárt til með þeim, sem lífið lék að einhverju leyti
kaldranalega eða áttu um sárt að binda á einhvem hátt, að
samskiptin milli hans og þeirra hlutu að skapa honum ein-
læga vináttu og virðingu þeirra, sem þannig var ástatt
fyrir.
Trú hans á framhald lífsins eftir dauðann og trú hans á
liandleiðslu almáttugs og algóðs guðs var svo sterk og
ákveðin, að hvorttveggja hjálpaði honum iðulega til þess
að vekja syrgjendum nýjar vonir, nýja trú á lífið og að
forða þeim frá því ömurlegasta ástandi að stara út í von-
laust myrkur örvæntingarinnar.
Margoft vék hann líka að því í ræðum sínum, að ef ís-
lenzka þjóðin væri nógu trúuð, þá væri hamingja hennar
tryggð, hag hennar og heill borgið um alla framtíð.
En það var svo margt fleira en embættis og prestsstörf-
in, sem komu honum í kynni við allan fjöldann af bæjar-
búum.
Hann átti á svo mörgum sviðum sameiginleg áhugamál
með bæjarbúum, til dæmis í hinum fjölbreyttustu félags-
málum. Mér er ekki kunnugt um öll þau félög sem hann tók
þátt í, en flest þeirra mun hann hafa á einn eða annan
hátt, styrkt með störfum sínum. Hann var svo fús til að
rétta fram örfandi hönd, ef hann sá að gott málefni þurfti
liðsinnis. En við það komst hann í svo náið samstarf með
svo fjölda mörgum bæjarmönnum, að það þótti undrun sæta,