Lindin - 01.01.1957, Síða 86

80
L I N D I N
Það má því segja, að hér vestra sé allt í sæmilegu lagi,
hvað þetta snertir.
En það hefir orðið önnur breyting, og hún er sú, að við
sumar kirkjurnar fyrirfinnst enginn söfnuður. Svo er t.d.
bæði á Hesteyri og í Aðalvík í Sléttuhreppi í Norður-ísa-
fjarðarsýslu. Þar standa kirkjurnar einar og yfirgefnar, því
að allir íbúar hreppsins eru fluttir burt. Enda þótt maður
kunni illa við að vita kirkjurnar standa þannig auðar og
kaldar í mannlausri sókn, verður þó svo að vera. Þróunin
er sú, að fólkið flytur burt frá útnesjum og afdölum, og er
þetta ekki óeðlilegt. Það er líka nokkur huggun, að á þeim
stöðum, sem mest er fólksfjölgunin og þetta fólk flytur
fiest til, eins og t. d. í Reykjavík, eru fyrir áhuga og fram-
tak góðra manna reistar nýjar og veglegar kirkjur. Þar eru
svo fluttar messur og það miklu oftar en í gömlu kirkjun-
um, sem fólkið flutti frá, og má því segja, að bættur sé
skaðinn, og er það rétt, hvað snertir kirkjulega starfsemi.
En í sambandi við þetta vil ég benda á aðra breytingu,
sem orðið hefir nú síðari árin, sérstaklega í fámennari sókn-
unum, breytingu, sem ég tel mjög umhugsunarverða og
ískyggilega. En þar á ég við organleikaraleysi safnaðanna.
1 þeim prófastsdæmum hér vestra, sem ég áður nefndi,
eru 33 kirkjur og mun nú vanta organleikara við 16 þeirra.
Við flestar heimakirkjumar er fastráðinn organleikari og
fer hann stundum með prestinum, til að spila við guðsþjón-
usturnar í útkirkjunum. Þetta mun þó víðast vera bráða-
birgða hjálp í það og það skiptið. Er því vanalega allt í
óvissu um það, hvort hægt sé að flytja formlega messu
á reglulegum messudegi. Dæmi um ýms vandræði út af
þessu em til, en ekki vil ég lengja mál mitt með því að rekja
þau hér. Ástandið í sumum öðrum landshlutum mun, því