Árdís - 01.01.1944, Síða 5

Bæn móðurinnar
Eftir Kristján Pálsson
Ó lífsins Drottinn, lúðrar dauðans gjalla
og ljósið fölva heiftar skýin grá.
Eg kem sem barn, er kvöldsins skuggar falla
og krýp með lotning fótskör þinni hjá.
Ó gef þú Drottinn góða drengnum mínum
í gleði og sorg að muna boðorð þin.
Eg fel hann örugg föðurhöndum þínum
unz friðardagsins sól í heiði skín.
Eg þakka Drottinn, ljúfu liðnu árin
er litlar hendur struku móður kinn.
Eg þakka barnabrekin, fögru tárin
og brosin öll sem vermdu huga minn.
Eg þakka æsku og þroskadagsins hreysti
og þrek sem kaus sér frelsi og manndóms leið.
Eg þakka hreinan hug sem Guði treysti
og hógvært táp sem engum voða kveið.
Á meðan heimur harmaleikinn þreytir
Ó himnafaðir veit oss styrk og þrótt
og anda þann er sorg í sigur breytir
og sendir ljós um dimma vökunótt.
Er son og móður ytri örlög skilja
hið innra þroskast máttur kærleikans.
Ó gef oss náð að gánga að þínum vilja.
Ó gef oss frið að vilja frelsarans.
3