Árdís - 01.01.1944, Side 42

teljast börn hins fagra og söguríka Skagafjarðar. “Skín við sólu Skaga-
fjörður, skrautibúin, fagurgjörður,” segir Matthías og þannig munu æsku-
stöðvarnar jafnan hafa verið í huga frú Margrétar.
Fyrstu níu árin eftir að þau giftust bjuggu þau í Glenboro, en fluttu
til Winnipeg 1907. Byrjaði Halldór þá matsöluverslun og stundaði hana
stöðugt á sama stað í 27 ár og fórst
ágætlega sem von var að, því hann
stundaði atvinnu sína með stakri
reglusemi og dugnaði og vann sér fullt
traust allra sinna viðskiftavina. Ná-
lega allan þann tíma sem þau voru í
Winnipeg var heimili þeirra að 704
Victor Street, ágætis hemili í öllum
skilningi og þar ólust upp þeirra
mannvænlega börn: Lára Guðrún,
gift J. A. Vopni, ritstjóra í Davidson,
Sask., Anna Margrét, hjúkmnarkona í
New York og Otto Harold, verkfræð-
ingur í Geraldton, Ontario. Það var
hvortvegja að bæði hjónin létu sér
mjög ant um uppeldi barna sinna,
enda hafa þau öll reynst ágætlega.
Frú Margrét Bjarnason hafði
marga ágæta kosti til að bera. Hún
var vel gefin kona og hafði jafnan
þroskað og glætt sína góðu hæfileika,
prýðilega verkifarin og listfeng, ágæt
eiginkona, móðir og húsmóðir og
félagskona. En þegar eg nú hugsa um hana og skrifa þessar línur, er
ekkert gleggra í huga mínum heldur en það, hvað hún var góð vinkona,
umhyggjusöm, einlæg, trú og skemtileg. Hún var glöggskygn á það sem
fallegt var og skemtilegt, en liélt lítt á lofti veiklun og brestum náung-
ans. Frú Margét andaðist að heimili sínu 19. september 1943 og var jarð-
sett frá heimilinu og Fyrsta lúterku khkju 22. s. m. og var jarðarförin
mjög fjölmenn. Sóknarpresturinn, séra V. J. Eylands jarðsöng.
Guðrún Johnson
Frú Margrét Bjarnason
40