Saga - 1951, Blaðsíða 15

189
tekinn tíma. Það hefði verið algerlega andstætt
skoðun kirkjuvaldsins á hjónabandinu, sem er
eitt inna sjö sakramenta rómversku kirkjunn-
ar, og andstætt lögum kirkjunnar. Sögnin um
tíu vetra samvistaleyfi erkibiskups hlýtur því
að vera alger markleysa. Hún er fræðileg og
lagaleg fjarstæða. Slíkt leyfi hefur því aldrei
verið veitt.
Því kynni þó að vera varpað fram, að erki-
biskup kynni að hafa séð aumur á þeim Þor-
valdi og Jóru þannig, að þau þyrftu ekki að
skiljast. enda þótt hjónaband þeirra mætti
ekki standa samkvæmt lögum kirkjunnar, með
öðrum orðum, að þau mættu samt halda áfram
að búa saman. Slíkt hefði verið sama sem að
leyfa þeim frilhilífi í meinum sem bæði var
gersamlega andstætt lögum kirkjunnar og leyfi
til þess hefði því verið alógilt, enda hefði slík
sambúð einnig varðað fjörbaugsgarð að lands-
lögum.
Sögnin um meinbugi á hjónabandi Þorvalds
Gizurarsonar og Jóru Klængsdóttur virðist
samkvæmt því, sem nú hefur verið rakið, vera
hrein markleysa. Allt virðist afsanna hana, en
ekkert styðja. Þó er ekki sýnilegt, að Sturl-
ungukönnuðir vorir hafi látið í ljós mikinn
efa um sannindi hennar. Hins vegar virðast
þeir trúa æfintýrinu um þær Þingvallarsystur,
sem áður er greint, þó að það sé vafalítið
einnig markleysa að öllu eða mestu. Sögnina
ttm „barnakynningu“ Þorvalds fyrir Sighvati
hafa þeir ekki getað komizt hjá að rengja, og
þá skekkju, að Guttormur erkibiskup hafi veitt
ið einstæða samvistaleyfi.
Einar Arnórsson.