Saga - 1951, Qupperneq 18

192
8. febrúar 16781) er dæmt um framfæri Arn-
bjargar Vigfúsdóttur, sem var bjargþrota á
Blönduhlíðarhreppi. Hún hafði. 30. nóv. 1676,
verið dæmd á framfæri bræðranna Þorsteins,
Odda, Gríms og Sigfúsar Steingrímssona, en
þeir höfðu veitt ómaganum frágöngu. Sá dóm-
ur er nú ekki lengur til, en hann hefði sjálf-
sagt veitt mikilsverða vitneskju um ætt þeirra
bræðra, sem eru engir aðrir en móðurbræður
Steins biskups. Síðari dómurinn er þó betri en
enginn og veitir nokkrar leiðbeiningar um ætt
þeirra. Þess er þar getið, að Arnbjörg hafi, að
bræðrunum frágengnum, verið dæmd á Þuríði
Hauksdóttur, konu Einars bónda í Ásgeirs-
brekku Bjarnasonar. Einar Bjarnason bar það
fyrir réttinum, að Einar Sturlason væri jafn
konu sinni að skyldleika við ómagann, af karl-
manni kominn, en kona sín af kvenmanni, og
því væri Einari skyldara að framfæra ómag-
ann en henni. Ætt ómagans og Einars er rakin
á þenna hátt í dómnum:
Bjarni
Sturla
Arnbjörg Yigfús-
dóttir, ómaginn.
Einar
Dómurinn telur Einar Sturluson búsettan
utan sýslu, og nú dylst það ekki, að hér er um
að ræða Einar lögréttumann í Húnavatnsþingi
1) Dómabækur Hegranessþings 1673—1680, bls. 185
—187.