Saga - 1997, Page 290

288
RITFREGNIR
hafi kannski reynt fullmikið að taka allt með og fyrir vikið verði umfjöll'
unin svolítið eins og í uppflettiriti. Fleiri dæmi eru reyndar um þetta eins
og kaflinn sem byrjar á bls. 159 og ber nafnið „Kaflaskipti í aldarlok".
Víkjum þá svolítið nánar að uppbyggingu Álftaness sögu. Anna fer hefð-
bundna leið að rekja rás atburða í tímaröð. „Frá landnámi til 1800. Kotin
og kóngsmennirnir" heitir fyrsti hlutinn, síðan er farið yfir 19. öldina og
endað á þeirri tuttugustu. Bókin ber það nokkuð með sér að illa hefur
gengið að afla ljósmynda í hana og hvort sem það er vegna þess eða stíls-
háttar höfundar þá eru fjölmargar innskotsgreinar í frásögninni, ramm-
aðar inn og rastaðar. Oftar en ekki eru þær hrein viðbót við megintextann
en stundum eru þær í beinu framhaldi af honum og í raun hluti hans. Eg
verð að viðurkenna að ég kann illa við þetta vinnulag, hef þó sjálfur fallið
í svipaða gryfju og ætti því að þegja, en afleiðingin verður sú að skrifaðar
eru tvær bækur í einni. Ég hef stundum Iátið mér koma til hugar að slíkar
innskotsgreinar, sem oft eru langir myndatextar, ættu að birtast í sérstöku
myndabindi til að trufla ekki lesandann. En slíkt á ekki upp á pallborðið
um þessar mundir.
Höfundur veltir ekki mikið fyrir sér kenningum um orsök og afleiðingu
í sögunni og lætur sjaldan eftir sér að skrifa eigin skoðanir. Þó kemur
fram á bls. 146-47 að henni finnst lítið hafa þokast í umgengni íslenskra
sjómanna við auðlindina. Umdeilanleg staðhæfing en þörf. Ég held reynd-
ar að sagnfræðingar mættu skjóta fleiri slíkum athugasemdum inn í skri
sín en þeir hafa þann djöful að draga að þykjast ávallt vera að skrifa hina
endanlegu sögu. Hugleiðingar um álitamál og viðurkenning þess að í raun
viti þeir ekki allt eru því sjaldséðar f íslenskum sagnfræðiritum og gildir
þá einu hvort um karl eða konu er að ræða.
Stór kostur við rit Önnu er að textinn rennur áreynslulaust fram, kaflar
J , clfkt
eru áhugaverðir og hún hefur greinilega haft gaman af verki sinu.
smitar ávallt til lesandans.
Jón Hjaltason
Rristján Sveinsson: SAGANJARÐVÍKIIR. Þjóðsaga. Reykja
vík 1996. 504 bls. Myndir.
Verkefni Kristjáns er óneitanlega snúið. Kannski helst vegna þess að (
Keflavík og Njarðvík voru um skeið í einni sæng, (2) sagan nær frá lan
námi til nánast dagsins í dag, nánar tiltekið 11. júní 1994 og (3) öllu þessU
þarf að koma fyrir í einni bók.
Það er skemmst frá því að segja að ég sé ekki betur en að Kristjáni ha