Saga - 1997, Page 315

RITFREGNIR
313
Hæli og Páls Árnasonar á Reykjum. Mest rúm fá þó heimildaritgerðir
stuttar og langar um margvíslegt efni er varða sýsluna. Af staða- og stað-
háttalýsingum má nefna „Bújörðin Laugarvatn" eftir Sigurð Kristinsson,
„Náttból og alfaraleiðir" á Biskupstungnaafrétti eftir Hrein Erlendsson,
„Hróarsholtslækur" eftir Árna Magnússon, „Laugarás í Biskupstungum"
eftir Bjarna Harðarson, „Örnefni í Árnesþingi" eftir Svavar Sigmundsson
og ítarlega ritgerð um Hveragerði eftir Björn Pálsson. Tvær greinar eru
innlegg í staðfræði og kirkjusögu, grein Ólafs Halldórssonar, „Ágrip af
sögu Villingaholtskirkju" og grein Helga Skúla Kjartanssonar „Sóknir og
kirkjur í Hreppum". Lýður Pálsson birtir grein um verslun á fyrri hluta
þessarar aldar er nefnist „Á rústum Lefolii". Merkum atburðum eru gerð
skil í greinum Gunnars Karlssonar „Söguleg merking Áshildarmýrarsam-
þykktar"og grein Sigurðar Kristinssonar „Hvers vegna var biskupssetur
flutt frá Skálholti til Reykjavíkur?" Af greinum um fornleifar má nefna
„Fornbýli við Hrunakrók og sögnin um Forna Hruna" eftir Sigurjón
Helgason og „Jarðhús að Hjálmsstöðum í Laugardal" eftir Guðmund
Ólafsson. Ritdómar eru birtir um bækur er varða sýsluna og í þriðja og
fjórða bindi eru upplýsingar um höfunda greina.
Útlit ritanna er smekklegt, þau eru gefin út með hörðum spjöldum og í
handhægu broti. Hönnun og umbrot eru yfirleitt vel af hendi leyst og
geysigóðar myndir og kort óspart notuð til fróðleiks og upplyftingar.
Heildarsvip ritanna mætti bæta með því að samræma enn frekar útlit og
frágang greina og forðast sundurgerð í letri, sem er mest áberandi í fjórða
bindinu.
Guðmundur Jónsson
Eyjólfur Jónsson: VESTFIRZKIR SLYSADAGAR 1880-
1940 I—II. Sögufélag ísfirðinga. ísafirði 1996. 452+474 bls.
Heimildaskrá, nafnaskrá.
Svo herma fróðir menn, að slysfarir hafi löngum verið meiri og tíðari á
Vestfjörðum en annarstaðar á landi hér. Þetta þarf engum að koma á
°vart, þegar litið er til lands- og búnaðarhátta. Framan af öldum voru
Vestfirðir tiltölulega þéttbýlir, mannfjöldi meiri en víða annarstaðar og
niannaferð mikil á mili byggða á öllum árstímum. Landshættir gerðu það
hins vegar að verkum, að daglegt líf Vestfirðinga bauð upp á miklar hætt-
ur.
Fiskveiðar hafa frá alda öðli verið höfuðbjargræðisvegur Vestfirðinga
°g bjargnytjar hafa jafnan verið þar meiri en í öðrum landshlutum. Báðir
v°ru þessir útvegir áhættusamir og mannskæð slys við þá tíð á fyrri öld-