Morgunblaðið - 18.12.2009, Síða 41

Minningar 41
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 2009
✝ Birgir Ævarssonmeistari í raf-
vélvirkjun og kaup-
maður fæddist í
Reykjavík 14. janúar
1959. Hann lést 9.
desember 2009. For-
eldrar hans eru Ævar
Jónsson, f. 14. febr-
úar 1932, d. 9. febr-
úar 2009, og Anja
Honkanen, f. í Finn-
landi 19. janúar 1933.
Systkini Birgis eru: 1)
Katrín, f. 7. janúar
1954. 2) Hjálmar, f.
26. maí 1963. 3) Ævar Oddur, f. 30.
júlí 1964. 4) Arnar, 11. júlí 1968. 5)
Samfeðra: Tinna, f. 9. mars 1979.
Birgir kvæntist Þorbjörgu Töru
Guðmundsdóttur læknaritara 22.
mars 1979. Synir Birgis og Þor-
bjargar eru: 1) Birgir Daníel vef-
stjóri, f. 1. febrúar 1980. 2) Bjarki
Einar laganemi í HÍ, f. 28. febrúar
1986. Birgir og Þorbjörg slitu sam-
vistum.
Seinni kona Birgis er Vala Björg
Guðmundsdóttir, f. 7. janúar 1966.
Börn hennar eru Guðmundur Borg-
ar Ingólfsson meistaranemi í verk-
fræði, f. 13. nóvember 1984, og
Hrafnhildur Baldvinsdóttir nemi, f.
30. janúar 1995.
Birgir ólst upp á
Hraunbraut 25 í
Kópavogi og stundaði
þar grunnskólanám.
Seinna lá leið hans í
Iðnskóla Reykjavík-
ur, þaðan sem hann
útskrifaðist sem raf-
vélvirki. Á yngri ár-
um starfaði Birgir við
margvísleg störf til
sjós og lands. Birgir
var alla tíð mikill úti-
vistarmaður og gekk
til veiða á fugli og
fiski þegar færi gafst.
Árið 1989 stofnaði hann fyr-
irtækið Rafbjörg sem sérhæfði sig í
þjónustu við smábátaútgerðir. Síð-
ar setti hann á stofn verslunina RB
veiðibúð í Skútuvogi 4, þar sem að-
aláhersla var lögð á vörur og þjón-
ustu tengda frístundasjóveiði og
útivist. Þar starfaði hann allt þar til
illvígur sjúkdómur er hann greind-
ist með síðastliðið vor, hamlaði
starfsorku hans á haustdögum.
Útför Birgis fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, föstudaginn 18.
desember 2009, og hefst athöfnin
kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
Og því varð allt svo hljótt við helfregn
þína
sem hefði klökkur gígjustrengur
brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi
lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast
ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson.)
Bless elsku Biggi minn. Ég man
þig.
Þín litla systir,
Tinna.
Áin svelgist um ólgandi streng og
endar í himinblárri breiðu. Bliku
bregður fyrir niður í vatninu af ný-
gengnum löxum. Veiðimaður stend-
ur efst við strengnum, lyftir stöng-
inni og leggur línuna mjúklega á
yfirborð vatnsins með fimlegri
sveiflu, svo ekki sést gára. „Flinkur
er hann kallinn“, hugsa ég og horfi á
Bigga mág minn egna flugunni, á
sama augnabliki hreyfir við fiski.
Línan strekkist og eins og alltaf
þegar slíkt gerðist hjá Bigga brást
hann við fumlaus. Lax dansar á
sporðinum í vatnsskorpunni. Hæv-
erskt bros færist yfir andlit hans og
hann fikrar sig nær landi. Stuttu
síðar heldur hann undir kvið bjartr-
ar og silfurgljáandi tíu punda, nei!
tólf punda hrygnu og losar úr henni
fluguna. Að því loknu syndir hún á
ný út í strenginn. Þannig endaði
veiðitúrinn okkar félaganna og þeir
urðu ekki fleiri. Vinur minn og mág-
ur, síðustu 36 árin, hafði fáeinum
vikum áður greinst með meinið sem
sleppti honum sjálfum ekki aftur út
í lífið. En þarna við árbakkann var
nú ekki dvalið við það, þess í stað
rifjaðar upp minningar um ferðir í
ár og læki víða um landið í gegnum
tíðina. Vetrarvertíðin okkar, við
vélameistarar á Ófeigi, í ýsuhrotu
og bullandi aðgerð eina stjörnu-
bjarta síðvetrarnótt vestur af Eyj-
um fyrir margt löngu. Útgáfubröltið
okkar og fyrstu skrefin í fyrir-
tækinu sem þú stofnsettir.
Það er sárt að kveðja þig langt
um aldur, því ýmsu var ólokið, eins
og alltaf. Þá er gott að geta minnst
þín með svo mörgu eftirminnilegu
sem á dagana dreif, allt frá því að
þú kenndi mér að kasta flugu stuttu
eftir að ég fór að sniglast á eftir
stóru systur þinni við æskuheimili
ykkar í Kópavogi, og ég kom þér í
kynni við rokkarann síunga, sem
stóð og blés í þverflautu á öðrum
fæti og söng ljóð sín um hlutskipti
manna, örlagagletturnar og eilífð-
armálin. Og þessi frábæra þrenning,
hún Kata systir þín, fluguveiðin og
Jethro Tull fylgdu okkur allar götur
síðan.
Ég er búinn að fyrirgefa þér að
hafa unnið mig í flestum skákunum
sem við tefldum á árum áður, það er
nánast gleymt. Ég man hvað þú
varst áhugasamur í verslun þína,
sem var leiðandi í tækjum fyrir
sjóstangveiði og það er synd til þess
að hugsa að þú fáir ekki tækifæri til
þess að fylgja eftir frumkvöðlastarfi
þínu í kynningu á veiði við sjáv-
arströndina sem hefur rutt sér til
rúms hér á landi síðustu misserin,
fyrir þitt tilstilli.
Þegar leið að lokum varst þú enn
fullur vonar um að allt færi vel,
enda óforbetranlegur spaugari og
bjartsýnismaður. Það var aðdáun-
arvert síðustu vikurnar í lífi þínu að
fylgjast með Ævari bróður þínum,
sonum þínum og Völu Björgu vaka
yfir þér og annast þig svo þú gætir
áfram haldið í vonina, það sýndi
elsku þeirra og kærleik í sinni feg-
urstu mynd.
Samúð mín er hjá sonum þínum
og henni Völu þinni, Hrafnhildi,
systkinum og aldraðri móður, sem
sér nú á eftir elsta drengnum sínum.
Þú trúðir að líf væri að loknu
þessu og ef við fáum tækifæri á að
hittast á ný þá verð ég með fluguna
„Cross Eyed Mary“, sem hnýtt
verður þér til heiðurs. Þangað til
minnist ég góðs félaga.
Ástþór Jóhannsson.
Birgir Ævarsson
Vegna mistaka í
vinnslu varð eftirfar-
andi minningargrein
viðskila við aðrar
greinar um Guðbjörn Níels Jensson
sem birtust í Morgunblaðinu 17. nóv-
ember síðastliðinn. Beðist er velvirð-
ingar á mistökunum.
Gunna Páls var lengi líkt og yngri
systir mín þótt ég væri móðurbróðir
hennar enda aldursmunur ekki
nema fimm ár. Ég fylgdist því með
fyrstu smáskotum hennar sem tóku
snöggan endi þegar hún sautján ára
var komin með nýjan strák. Og áður
en varði var ég orðinn ömmubróðir.
Þetta var Bjössi Jens eins og hann
var nefndur til aðgreiningar frá
bróður hennar Bjössa Páls.
Enda þótt tengslin væru þetta ná-
in olli ólíkur vettvangur því að við
Guðbjörn Níels
Jensson
✝ Guðbjörn NíelsJensson fæddist í
Reykjavík 16. júlí
1934. Hann andaðist á
Landspítalanum við
Hringbraut 7. nóv-
ember síðastliðinn.
Útför Guðbjörns
fór fram frá Bústaða-
kirkju 17. nóvember
2009.
umgengumst ekki
mikið á seinni hluta
ævinnar nema í
stórum fjölskyldusam-
kvæmum sem að vísu
var talsvert um, því
ættin var fjölmenn og
því allnokkuð um
fermingar, brúðkaup,
stórafmæli og jafnvel
útfarir auk þess sem
margir innan hennar
voru gefnir fyrir gleð-
skap og ferðalög. Þar
fékk Bjössi einatt not-
ið sín. Hann spilaði
smitandi listilega á gítar og kunni
mikið af lögum og textum, ekki síst
kántrísöngvum. Stundum spiluðu og
sungu öll börnin með honum. Auk
þess átti hann til að bregða sér í
trúðsgervi og jafnvel ýmissa kvik-
inda líki sem yngstu kynslóðinni
fannst afar skemmtilegt. Í stuttu
máli sagt var hann einatt hrókur í
fagnaði.
Stundum nagar maður sig í hand-
arbökin eftirá fyrir að hafa ekki
ræktað samskipti við venslafólk sitt
meir en raun varð á. En ekki verður
við öllu séð og ekki annað til ráða en
þakka fyrir þau góðu kynni sem þó
voru.
Árni Björnsson.
Þegar við systkinin
heyrðum um fráfall
Aðalbjörns Scheving,
eða Alla eins og við kölluðum
hann alltaf, varð okkur orða vant.
Sú staðreynd að við ættum ekki
eftir að njóta samvista við hann
aftur í þessu lífi er ákaflega erfið
og sorgleg. Upp í hugan hrönn-
uðust góðar minningar um mann
sem var svo uppfullur af lífsgleði
og krafti.
Meðan Alli, Anna og stelpurn-
ar bjuggu hér fyrir austan þótti
okkur fátt skemmtilegra heldur
en þegar farið var í heimsókn í
Hæðargerðið í kaffisopa og
spjall. Aldrei brást það að okkur
börnunum var tekið með kostum
og kynjum, Alli með sinn smit-
andi hlátur hafði einstaklega
gaman af að ærslast með okkur.
Eitt sinn fyrir nokkrum árum
ákváðu fjölskyldurnar að fara
saman í ferðalag og haldið var
með tjald og nesti norður í land.
Þegar áð var við hina miklu brú á
Jökuls á Fjöllum vakti hún at-
hygli Dodda og Alli var ekki
seinn á sér að segja honum frá
börnunum í sveitinni sem renndu
sér niður víravirki brúarinnar á
veturna!
Eftir að fjölskyldan flutti til
Reykjavíkur urðu samfundirnir
færri, en þau voru þó dugleg að
kíkja austur á heimaslóðir og
heimsækja vini og ættingja og
auk þess var maður alltaf vel-
kominn í heimsókn til þeirra
hjóna á heimili þeirra í Reykja-
vík. Ef einhver hefði sagt okkur
eftir heimsókn þeirra hjóna í
sumar að það yrði í síðasta skipti
sem við myndum hitta Alla hefð-
um við ekki trúað því. En svona
er víst lífið, alltof fljótt var hon-
um kippt af sviði lífsins, en við
huggum okkur við það að honum
er örugglega ætlað stórt og mikið
hlutverk á öðru sviði.
Aðalbjörn Scheving
✝ Aðalbjörn Schev-ing fæddist á
Reyðarfirði 1. desem-
ber 1953. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 4. desem-
ber sl.
Aðalbjörn var jarð-
sunginn frá Graf-
arvogskirkju 17. des-
ember 2009.
Far þú í friði,
friður Guðs þig
blessi,
hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss
þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Elsku Anna, Frey-
dís og Snædís ykkar
missir mikill og megi
góður guð gefa ykkur
styrk á erfiðum tímum.
Þórður Vilberg
Guðmundsson,
Torfi Pálmar Guðmundsson
og Stefanía Hrund
Guðmundsdóttir.
Kær vinur og ferðafélagi til
nokkurra ára, Aðalbjörn Scheving,
hefur kvatt þetta tilverusvið og
haldið í ferðina stóru, ferðina til
framtíðarlandsins, allt of snemma
að okkar mati, aðeins 56 ára að
aldri. Alli eins og hann var oftast
kallaður var stórhuga maður sem
þoldi enga lognmollu í kringum
sig. hann var fljótur að taka
ákvarðanir og enn fljótari að fram-
kvæma þær, tafir og frestanir
höfðu engan ávinning að hans
mati, það sem á annað borð þurfti
að gera var einfaldlega best að
gera strax. Fyrir örfáum vikum
greindist Alli með illvígan sjúk-
dóm, allir voru nokkuð vissir um
að hann mundi hrista hann af sér, í
bili að minnsta kosti en þar voru
önnur öfl sem réðu, þetta reyndist
eiga að fara á annan veg en óskað
var og með ótrúlegum hraða var
öllu lokið, þar virtist heldur ekki
hafa verið eftir neinu að bíða, það
sem ekki varð umflúið það skeði
einfaldlega strax. Ef til vill var Alli
einfaldlega búinn að ljúka því hlut-
verki sem hann kom til að inna af
hendi hér á jörð, um slíka hluti vit-
um við svo ósköp lítið en vonum að
heimkoman hafi verið honum góð.
Alli og kona hans Anna Björns-
dóttir gengu í ferðaklúbbinn okk-
ar, Húsvagnafélag Íslands fyrir
fáum árum og úr því þau voru á
annað borð komin í svona fé-
lagsskap var einhvern veginn sjálf-
sagt að vera með af fullum krafti,
fara með í næstum allar skipulagð-
ar ferðir sem farnar voru. Þar sem
ferðaáhuginn var svona mikill voru
þau fljót að kynnast þeim kjarna
úr félaginu sem mest ferðaðist og
fóru fljótlega að ferðast með þeim
hópi nánast flestar helgar yfir
sumarmánuðina, þessu fylgdi svo
að sjálfsögðu strax seta í nefndum
og önnur trúnaðarstörf fyrir félag-
ið en slíkt vill oftast lenda á þeim
er áhugann sýna og telja ekki eftir
sér hvert viðvik. Alli var einstak-
lega skemmtilegur ferðafélagi,
alltaf jafn hress og kátur, fræddi
okkur í gegnum talstöðina, skírt
og skorinort um staði þá er við ók-
um framhjá og hann var kunnugur
og lét þá gjarnan einn og einn
brandara fylgja með. Gullmolinn
en svo heitir ferðavagninn þeirra
hjóna sýndi líka hverslags snyrti-
menni hann var, því alltaf leit hann
út eins og nýr væri þótt skammt
ætti hann eftir í tvítugsaldurinn,
ávallt hvítþveginn og stífbónaður
enda sagði Alli að bílþvottur og
bónun væri sín uppáhalds iðja og
svei mér þá, ég held að hann hafi
ef til vill verið að segja alveg satt.
Alli átti sér sniðuga tómstunda-
iðju sem hann sagðist nota til af-
slöppunar, hann smíðaði handföng
á hina margvíslegustu hluti úr
hreindýrshornum og breytti hlut-
unum, til dæmis hnífum og fleiru
slíku í hin fegurstu listaverk. Það
verður skarð fyrir skildi á komandi
sumrum þar sem Alla, með allan
sinn léttleika og fjör, nýtur ekki
lengur við í ferðahópnum en
kannski verður hann þó ekki alltaf
svo langt undan ef hann hefur
tíma aflögu fyrir gömlu ferðafélag-
ana.
Að lokum kveðjum við góðan vin
og biðjum algóðan guð að styrkja
Önnu, fjölskyldu hans og vini í
þeirra miklu sorg.
F.h. Ferðafélaga í Húsvagna-
félaginu,
Dagbj. Sig.
Kæri vinur, enn og aftur tókst
þér að gera mig orðlausa, vegna
þess að orðin mega sín lítils á
stundu sem þessari.
Já, Alli minn, þú ert tekinn frá
okkur, maður á besta aldri, varst
að byrja að kynnast því hvernig er
að sjá barnabörnin spretta, litlu
gullmolana Kötlu Ósk og Viktoríu
Rós. Það er eitthvað skrítið til
þess að hugsa að almættið hafi séð
þörf fyrir þig annarsstaðar, meðan
ég held að einmitt hafi þörfin verið
hér hjá fjölskyldunni þinni. En ég
held þó að núna líði þér betur og
þegar frá líður okkur hinum sem
nú sjáum á eftir þér líka, því þó að
áfallið sé mikið þá eru þjáningar
eitthvað sem ekki á að leggja á
nokkurn mann.
Alltaf reyndist þú mér vel og
bóngóður mjög.
Kærar þakkir fyrir samfylgdina
í gegnum árin og hafðu það sem
best þangað til við hittumst aftur.
Elsku Anna, Freydís, Snædís og
fjölskylda, ykkur frænkum mínum,
votta ég mína dýpstu samúð.
Sælín Sigurjónsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargrein-
ar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út. Grein-
ar, sem berast eftir að útför hefur farið
fram, eftir tiltekinn skilafrests eða ef
útförin hefur verið gerð í kyrrþey, eru
birtar á vefnum, www.mbl.is/minning-
ar. Æviágrip með þeim greinum verð-
ur birt í blaðinu og vísað í greinar á
vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Engin lengdarmörk eru á
greinum sem birtast á vefnum. Hægt
er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar
um hvar og hvenær sá sem fjallað er
um fæddist, hvar og hvenær hann lést
og loks hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systkini,
maka og börn. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Minningargreinar
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista