Ný saga - 01.01.1990, Síða 63

Það á örugglega eftir að ná
enn meiri áhrifum. Ég held þó
ekki að bókin deyi; hún mun
lifa um aldur og æfi. Á næstu
20-30 árum munum við hins
vegar verða vitni að nýstár-
legum samruna hinna
sjónrænu miðla og tölvu-
tækninnar. Við getum ímynd-
að okkur nemanda sem vinn-
ur verkefni heima hjá sér á
sína eigin tölvu sem hugsan-
lega er nettengd. Hann notar
myndir og getur sett búta úr
lifandi mynd inn á diskinn
með því að fara inn í
tölvunetið og leita á mynd-
diski. Hann getur líka fengið
myndirnar annars staðar, t.d. í
skólanum. Formið á verkefn-
inu verður þá annaðhvort
tölvuútskrift þar sem vídeó-
myndirnar liafa veriö
„skannaðar" eða texti færður
inn á vídeóprógramm. Allt
þetta vinnur nemandinn á
tölvuna sína.
Mynddiskurinn kemur í stað
myndbandsins og þá höfum
við þann heillandi valkost að
geta sett tölvuupplýsingar og
lifandi myndir á sama diskinn.
Eins ólíkir miðlar og bókin,
myndbandið og tölvan renna
saman á máta sem er tækni-
lega viðráðanlegur nú þegar
en svarar enn ekki kostnaði.
Við sem sagnfræðingar
verðum að fylgjast með þess-
ari þróun og reyna jafnframt
að átta okkur á því hvaða
kröfur verða gerðar til þeirra
sem kenna sögu og sagnfræði
á komandi árum. Það á jafnt
við um framhaldsskóla sem
háskóla. Við lifum á miklum
breytingatímum þar sem hlut-
irnir gerast með leifturhraða.
Sagnfræðingar mega ekki
sofna á verðinum.
Við sem sagnfræð-
ingar veröum aö fylgj-
ast meö þessari þróun
og reyna jafnframt aö
átta okkur á því hvaöa
kröfur verða geröar til
þeirra sem kenna sögu
og sagnfræöi á kom-
andi árum.
Eggert Þór Bernbarðsson
Gunnar Þór Bjarnason.
61