Teningur - 01.10.1991, Síða 8

SVEINBJÖRN I.
BALDVINSSON
FELUSTAÐUR TÍMANS
Þessi garður
felustaður tímans
trén bara hærri
með sín fagurrauðu ber
handa fuglum með beiskan smekk
runnarnir hafa skroppið saman
ná mér varla í öxl
marka glöggt ystu rönd garðsins
kemst ekki yfir
nema fuglinn fljúgandi
tígulhellurnar enn
á leið niður í svörðinn
sífellt auðveldara að slá
kringum þær
stóra þríhyrnda beðið
í suðvesturhorninu
undir kuldagráum bílskúrsvegg
hússins við næstu götu
nýr bekkur undir einu trénu
ekki sá gamli hvíti
sem var farinn í fótunum
borinn upp á háaloft á hverju hausti
lá þar í hýði
innan um gömul föt
og afdönkuð húsgögn
fram á vor
kannski gleymdist hann
úti einn vetur
og lenti í umsátri
eins og Leningrad
efast þó um það
líklcgra að rigningarnar
hafi grandað honum
eitthvert sumarið
ljósblár dúkur á borðinu
framan við garðbekkinn
gulur hitabrúsi
pönnukökur á rósóttum diski
grænni súpuskál hvolft yfir
mjólkurkanna og molakar
nokkrir ósamstæðir bollar
og ef ekki væri snúran
á gleraugunum
sem amma
hefur skilið eftir á borðinu
gæti þetta verið fyrir tuttugu árum
en snúran er seinniára viðbót
og kemur upp um tímann
skuggi minn og skref
of stór og þung
í mjúku grasinu
blasir við frá bekknum
þessi grái bílskúr
sem ég ætlaði alltaf
að klifra upp á
fór margar ferðir upp á grindverkið
en vantaði ennþá nokkrar tommur
til að ná upp á brúnina
6