Teningur - 01.10.1991, Side 36

MYNDLIST
LISTIN A MILLI
VERKANNA
HVAÐAN?
HÞF: Hvaðan kemurðu eiginlcga?
KGH: Ég er fæddur í Reykjavík
1955, ég bjó lengi vel rétt ofan við
Blcsugrófina. Þar var hálfgert úthverfi
og fátækrahverfi, en allt í kring var
náttúran. Þetta var við Elliðaárnar,
og við krakkarnir lékum okkur oft í
Holtinu, en Holtið var þar sem Breið-
holtið er nú. Þar var ekki eitt einasta
hús þá. Milli fimm og sjö ára aldurs
fluttist fjölskyldan til Færeyja þar sem
faðir minn vann við gangagerð og þar
dvöldumst við í tvö ár. Það var ákaf-
lega skemmtilegur tími, við bjuggum
þar á tveimur stöðum, í tveimur litl-
um þorpum, þar var gaman fyrir lít-
inn strák að leika sér. Það var dálítið
gamaldags þarna, á fyrri staðnum
voru einungis tveir bílar í þorpinu og
lítið um nútímaþægindi. En einhvern
veginn urðu þessi tvö ár þarna mér
mjög minnisstæð, og ýmsir atburðir
og smáatvik eru mér mjög skýr í hug-
anum. Svo bjó ég í Kópavoginum frá
tíu til fjórtán ára aldri. Það var mjög
HELGI Þ. FRIÐJÓNSSON
OG EGGERT PÉTURSSON
RÆÐA VIÐ
KRISTIN G. HARÐARSON
skrautlegt þar á þeim tíma. Margt
duglegt fólk var þá að koma sér upp
húsi og það var flutt inní þau strax og
þau voru fokheld. Mótatimbur lamið
saman í hurð fyrir útidyrnar. Kannski
plast í gluggum og steypt gólf, rétt
grunnmáluð, svo stóðu vírarnir út úr
öllum veggjum að utan. Svo bjó ég
eitt ár við Búrfellsvirkjun og síðan
futtum við í Biskupstungur þar sem
foreldrar mínar komu sér upp garð-
yrkjustöð. Þar var ég með annan fót-
inn sem unglingur og eitthvað fram
yfir það.
LISTRÆN SKÁKFLÉTTA
HÞF: Hvenær ferðu svo að hugsa um
myndlistina, er það á einhverjum
þessara staða?
KGH: Það gerðist bara eins og hendi
væri veifað. Það var eins og ákvörð-
un, mjög skyndileg ákvörðun. Það
hcfur jafnvel verið útfrá einhverjum
leiða. Það var þannig að ég hafði mik-
inn áhuga á skák, ég lá í skák. Ég
hafði lært mannganginn snemma og
svo jókst áhuginn smám saman og svo
í gaggó þegar unglingarnir voru úti á
kvöldin, fóru á böll og svona, þá var
ég heima að tcfla eftir skákbókum, lá
í skákum og byrjaði að tefla svolítið í
taflfélagi. Ég var svo mikið á kafi í
þessu, að móðir mín var svona frekar
að reyna að ýta mér út á böllin. En ég
var nú aldrei góður í skák. Svo ein-
hvern veginn fékk ég yfir mig af skák-
inni. Ég átti olíulitasett og datt í hug
í ógurlcgum leiðindum að reyna að
fara að fikta við að mála. Og það var
eins og eitthvað kviknaði í mér og ég
tók þctta með sama ákafa og skákina.
Ég gleymdi hcnni algerlega, málaði
og málaði. Eftir nokkrar vikur var ég
búinn að ákveða að verða myndlistar-
maður. Þetta var þegar ég var fjórtán
ára. Ég held að ég hafi aldrei haft
ncina sérstaklega hæfileika í teikn-
ingu eða neinu slíku áður. Ég hafði
aldrei verið neitt uppáhald teikni-
kennaranna í barnaskóla.
34