Birtingur - 01.12.1961, Síða 3

Einar Bragi Ef bi'óöir minn hefur vaknað, ef hann vaknar
á bessari stundu, ef hann hlustar með mér
á söngva vindsins, ef hann ljær mér afl sitt
og fær mitt afl og ef hann söðlar hest sinn
og ef ég söðla hest minn og við söfnum
liði í hverri sýslu, austur, vestur,
norður, suður, vinum okkar og þeirra
vinum, sem hafa brauð sitt vætt í tárum
og óska þessum heimi fegri landa
og uppskerustunda hverju svöngu barni,
þá gæti draumur okkar rætzt á morgun
um betra líf og sáttfúsari hendur.
Þú vaknar morgun einn og sérð til veðurs.
Þannig yrkir Jón Óskar um draum heims-
ins: draum okkar nútímamanna, sem orð-
ið er náttúrlegt og tamt að tala um
„heiminn okkar“ og „fjölskyldu þjóð-
anna“, þegar sambúðarmál mannkyns ber
á góma. Engri þjóð er slík hugsun eðlis-
lægari og skapfelldari en Islendingum,
sem aldrei hafa sýnt öðrum þjóðum
minnstu áreitni og eiga allt að vinna við
að fá í friði að rækja frjáls vinsamleg
verzlunar- og menningarviðskipti við all-
ar þjóðir án pólitískra eða hernaðarlegra
kvaða.
Þess vegna er torvelt að hugsa sér herfi-
legri afskræmingu þjóðarvilja, hróplegri
mótsögn við innsta eðli og lífshagsmuni
heillar þjóðar, en íslenzka utanríkisstefnu
síðari ára: hina auðsveipu fylgispekt við
sjónarmið og athafnir erlendra hervelda,
sem leggja á það ofurkapp að kljúfa
mannkynið í tvær f jandsamlegar fylking-
ar og telja þjóðunum trú um að annarra
kosta eigi þær ekki völ, höfuðáttir heims-
mála séu aðeins tvær: austur, vestur. Er
vei’t að vekja á því athygli, að með
framferði sínu játast íslenzkir valdamenn
ekki síður kenningu erfðafjenda sinna í
austri en átrúnaðargoðanna í vestri.
Þig kalla
tvœr raddir
Birtingur