Birtingur - 01.12.1961, Síða 10

reyna með sjálfssefjun að telja sér trú
um að höfundurinn væri einmitt á þeirra
eigin máli og þjöppuðu sér saman í talkór
undir ægishjálmi fávizkunnar og tóku að
exportera álitinu til að skapa múgsefjun
í kringum sig. Hér í Reykjavík vöktust
upp spámenn með stírur í augum og hróp-
uðu: Hvaða skrök að maðurinn hafi
skrifað leikrit út af nasisma eða skulum
við segja fasisma! Fasismi, með leyfi
að spyrja, hvar er fasismi? Hann er alveg
núll og nix.
Það er erfiðara fyrir þá upplýstu menn
í Reykjavík sem voru í fyrravor að skrifa
áminningar í Morgunblaðið til undirrit-
aðs og jafnframt vara samborgarana og
hinn dómgreinda forstjóra Þjóðleikhúss-
ins við þeim voðalega manni mér fyrir
að hafa haft orð á því í leikskrá og út-
varpserindi að það gæti verið að hugur
Ionesco hefði hvarflað að nasisma eða
fasisma. — það var orðið erfiðara fyrir
þá strax um haustið að segja: Má ég
spyrja hvar er hætta á fasisma í dag.#)
I dag er enginn vafi á því hver ræður
stærstu borgunum í Alsír. Sú hreyfing
sem almenningur í París kallar Organisa-
ticn des animaux sauvages eða Samtök
villidýranna. OAS. Kannski það sé ekki
fasismi. Kannski enginn hafi verið fas-
isti nema Benito Mussolini? Það er
kannski regindjúp á milli nasisma og fas-
isma? Ætli þeim þyki það, þessu fólki í
*) í sumarhefti Birtings eru prentuð ummæli
Ionesco í blaðaviðtali þar sem hann segir að
hann hafi haft nasismann í huga þegar hann
samdi Nashyrninginn og hann hafi viljað gera
grein fyrir því hvernig eitt land verði nasisma
að bráð: la nazification d’ un pays.