Birtingur - 01.12.1961, Blaðsíða 19

Magnús Á. Árnason Síðastliðið sumar vorum við á ferð suður
eftir Frakklandi í bíl með tveimur brezk-
um kunningjum okkar. Sá sem bílinn átti
og stýrði honum hafði látið skírast til
kaþólskrar trúar og var kennari við ka-
þólskan skóla í Englandi. Hann hafði sér-
stakan áhuga á að skoða gamlar kirkjur,
klaustur og kapellur. Við sáum því langt-
um meira af því tagi en við ella hefðum
gert.
Þegar við komum til bæjar þess, er Brou
heitir, var ég orðinn svo leiður á öllum
þessum blessuðu kirkjum, að við lá að ég
neitaði að fara inn í kirkju þessa staðar,
en lét þó tilleiðast. Þegar viss hópur var
kominn inn í kirkjuna, var dyrunum læst
á eftir okkur og allir urðu að skoða það,
sem við vorum búin að sjá tuttugu sinn-
um annars staðar.
Að lokum var okkur hleypt út um aðrar
dyr, en þar tók þá við eins konar klaust-
urgarður, ferhyrnd bygging með súlum
og bogum, sem vissu að opnu svæði í
miðjunni. En veggir þessarar byggingar
voru allir þaktir af hinum furðulegustu
listaverkum.
Hér voru þá komnar eftirmyndir af hin-
um frægu klettamálverkum í eyðimörk-
inni Sahara.
Við höfðum fyrir nokkrum árum séð
nokkrar slíkar myndir á sýningu í París,
en hér var miklu fullkomnara safn af
þeim og einstaklega skemmtilega fyrir
komið.
Inn á milli listaverkanna voru svo stórar
ljósmyndir frá þeim stöðum í Sahara, þar
sem klettamálverkin höfðu fundizt, mynd-
ir af hinu furðulegasta landslagi, með
ótrúlegum klettamyndunum, djúpum gilj-
Kletta-
málverk
í Sahara
Birtingur 17