Birtingur - 01.12.1961, Page 52

García Lorc«
SVEFNGÖNGULJÓÐ
Grænt, hve ég elska þig, grænt.
Græni blær. Grænu greinar.
Skipið á hafinu
og hesturinn á fjalli.
Hún er með skuggann um mittið,
í leiðslu á veröndinni,
grænt hörund, hórið grænt,
með silfurköld augu.
Grænt, hve ég elska þig, grænt.
Undir tataramóna,
að hlutunum áhorfandi
getur hún ekki séð þá.
Grænt, hve ég elska þig, grænt.
Stórar hrímaðar stjörnur
koma með skuggafiskinn
sem opnar dagmálaveginn.
Fíkjutréð strýkir vindinn
með skrápi greina sinna,
og fjallið, lævís köttur,
reisir hvöss veiðihárin.
En hver kemur? Og hvaðan?
Hún dvelur á veröndinni,
grænt hörund, hárið grænt,
í draumi um biturð hafsins.
— Vinur, mig langar að skipta
hesti við þig fyrir hús þitt,
hnakk fyrir spegilinn þinn,
hníf fyrir ábreiðu þína.
Vinur, ég er kominn blæðandi
frá skörðunum við Cabra.
— Drengurinn minn, við skyldum
skipta svo ef ég mætti.
50 Birtingur