Birtingur - 01.12.1961, Qupperneq 57

vill það feigt, þorir þó ekki að kála því
hreinlega, en hefur fundið „löglega" að-
ferð til að koma fyrirætlun sinni fram, að
vísu seinvirka en áhættulausa: í gamalli
bók hefur hann rekizt á mynd af stóru
grimmu dýri sem er að elta lítið varnar-
laust dýr, og tekur nú stjúpinn að segja
barninu sögu á hverju kvöldi, útmála
fyrir því með æ hroðalegri hætti vonlausa
baráttu litla dýrsins og voðalegan dauð-
daga, sem þess bíði í klóm stóra dýrsins;
eins og til er ætlazt hefur ,,sagan“ skelfi-
leg áhrif á viðkvæma samúðarfulla og
hugmyndaríka barnslund, litla stúlkan
getur ekki um annað hugsað nótt né nýt-
an dag, er farin að tapa lyst og svefni.
orðin taugaveikluð guggin og grá. Stjúp-
inn er ánægður. En þegar hinum ójafna
tvíleik litla og stóra dýrsins, barnsins og
beljakans hefur fram farið um hríð við
síbatnandi sigurhorfur hinna sterku, hug-
kvæmist litlu hnátunni ráð til bjargar
skjólstæðingi sínum, einfalt ráð eins og
vænta mátti hjá barni: hún klippir litla
dýrið út úr myndinni með gömlu skær-
unum hennar mömmu, en rífur haus og
framlappir af stóra grimma dýrínu: hvað
gat það nú? („gekk ég upp á gullskærum
móður minnar"). „Töframagn myndarinn-
ar hvarf. Hún varð næstum skoplega
einskisvirði. Heill heimur kvala og skelf-
inga hrundi í rúst og eftir varð hvers-
dagslega friðsælt ekkineitt." I heiftaræði
yfir óförum sínum misþyrmir stjúpinn
mæðgunum, en óttinn við afleiðingarnar
bjargar honum enn frá því að ganga af
þeim dauðum. „Það eina sem skipti máli
var að hann hafði tapað. Hann hafði tap-
að fyrir þessum vanmáttugu og lítilsigldu
andstæðingum.“ Þó er ekki útséð um
leikslokin: hann hótar að fá sér brenni-
vín, koma síðan aftur og vinna á þeim,
og ótti barnsins við stjúpann heldur á-
fram að eitra líf þess, þó að hitt litla
dýrið slyppi.
Já, þeir eru ótaldir á vorri áróðursöld
sem hafa komið auga á hina löglegu að-
ferð við að skelfa stór og lítil börn: að
segja þeim sögur. Og aldrei bregðast þeir
reiðari við en þegar ,,börnin“ sjá við
blekkingum þeirra. En varlega skyldu
þeir treysta á mátt sinn.
1 fari Ástu Sigurðardóttur blandast
skemmtilega sannur kvenleiki (svo sann-
ur, að sumar af sögum hennar gæti karl-
maður eklti hafa skrifað) og ósvikin vík-
ingslund, framúrskarandi drengileg: hún
er órög að vega menn, en aldrei skal luin
vega öðruvísi en beint framan að þeim
— og ástæðan til að hún klýfur þá í
herðar niður er næstum alltaf sú, að þeir
hafa níðzt á lítilmagnanum.
E i n a r B r a g i.
Kristinn E. Antlrésson:
Byr undir vængjum. Ferðasaga frá Kína.
Heimskringla.
Fyrir allmörgum árum gaf Mál og menn-
ing út bók um Kína eftir Sverri Krist-
jánsson sagnfræðing. Nokkru síðar gaf
félagið út 300 síðna ferðasögu frá Kína
eftir einn glöggskyggnasta ferðalang Ev-
rópu: Artur Lundkvist. Bókin heitir
Drekinn skiptir ham og er í fórum allra
félagsmanna Máls og menningar. Ymsir
hefðu haldið, að þetta mætti teljast við-
Birtingur 55