Ritmennt - 01.01.2000, Blaðsíða 57

RITMENNT
„ELSKU VINKONA MÍN í VESTURHEIMl"
Lovísa og Svavar. í þessum efnum eru reistar á
ykkur vonir heillar kynslóðar.
Hér vekur athygli að Erlendur telur Þorvald
Skúlason, einn gagnmenntaðasta listamann
sinnar kynslóðar, ekki meðal þeirra sem
sérstakar vonir séu bundnar við.
Þegar Nína viðrar áhyggjur sínar út af
þeim fjárhagsskuldbindingum sem Erlendur
hafði tekist á hendur fyrir hennar hönd
svarar hann henni með uppgerðar-þjósti:
Þegar þú talar um skuld við mig hljómar það eins
og þú kunnir ekki lengur málið eða sért að gera
gys að mér ... Hlífðu mér við því hjartað mitt
góða.
Eitt af því sem þessi bréfaslcipti þeirra Nínu
og Erlends leiða í ljós er þróaður myndlist-
arsmekkur þess síðarnefnda. ítrekað sendir
Erlendur Nínu lista yfir bækur á ensku um
nútímalist og nútímalistamenn, ásamt
gjaldeyri, og biður hana kaupa þær handa
sér, bækur um Cézanne, Matisse, Braque og
Picasso og fleiri nútímalistamenn. En þrátt
fyrir einlægan áhuga Erlends á framvind-
unni í nútímalistinni er hann alls ekki
reiðubúinn að gútera allt sem Nína gerir í
nafni nútímalistar. Það má til dæmis lesa
eilítinn kvíða rnilli línanna á eftirfarandi
orðum Nínu sem fylgja ljósmyndum af mál-
verkum sem hún sendir Erlendi snemma
árs 1944:
Ég vona að þú verðir ekki alt of mikið á móti mér
þegar þú sérð nýjustu productionina. Ég er sem
sé orðin nokkuð abstrakt?
Ódagsett bréf frá Erlendi gæti hæglega verið
svar við þessari sendingu:
Elcki máttu telja mér trú um að rnyndin sé real-
istísk af Louisu augnayndi mínu. Samt er hún
Úr bréfi Nínu til Erlends 17. ágúst 1944.
kannski realistísk af góðhjartaðri tröllkonu sem
hlaupist hefur berfætt undan ógæfunni yfir jökul
og loks gefist upp og sæst við hana. Þið ættuð að
senda mér realistískar og gamaldags myndir hvor
af annarri ...
Og ekki sparar Erlendur umvandanir við
Nínu þegar honurn þykir hún ekki hugsa
nógu vel um listferil sinn, sólunda hæfileik-
um sínum, vera í vondum listrænum félags-
skap eða einfaldlega sóa tíma sínum. Þegar
hann er búinn að leggja ómælda vinnu í að
skipuleggja sýningu fyrir Nínu í Lista-
mannaskálanum 1946 og senda henni mörg
bréf með praktískum fyrirspurnum, án þess
að fá afgerandi svör, brestur hann þolin-
53