Ritmennt - 01.01.2000, Blaðsíða 126

Ritmennt - 01.01.2000, Blaðsíða 126
GOTTSKÁLK JENSSON RITMENNT Sr Þorsteinn Biornsson á Setberge var fist leinge prestur á Utskalum, fell i vidurstigelega sott og tok sier lagsmann, nockru sydar var hann af Einne stelpu lystur fader ad barne, hann neitade firer verkid, nema med so mote ad þesse vinnu- kona hefde verid feinginn sier J Eigennkonu stad i mirkre, hvoriu bæde hun og konann fátudu, vegna þess ad hun konann hefde hrædst ad sam- teingiast honum med so vidurstiggelegu sott- arfare, og hefde þvi keift af vinnukonu ad ganga i sinn stad, þetta mal var dreigid á þing, Enn med þvi þad syndist ötruannlegt, hann skilde ecltj hafa þeckt konu syna fra ámbattinne, Jafnvel i mirkrenu, þa var tekid af honum prestsdæmid og lifde hann so til æfeloka Embættislaus J sinne Eignar Jórd Setberge; Til þess hann kinne nu ad lina Jeidinde lýfsins, blindur ordinn, dicterade hann sinne einu dottur sem hann Stte skil- feingna Latinskt kvæde sem hann kallade Noc- tes Setbergenses, umm anda og Alfa og þess hatt- ar vofur, fullt af hiatru, so sem adrer hafa sagt mier, þesse qvæde skulu vera þriu i böltahyrdslu Arna M(agnus)S(onar) (mikili þvættingur), hann var og ej fry firer galdra grunsemd, annars skal hann hafa verid meinleisis madur, J Skalholite ias eg commentarium vid Sæmundaredd<u>, Jfer Brinhildarliod, sem nochrum sinnum citerar þennann Þorstein sem forfarinn galdramann, þa Bok atti Gisle Magnusson. Notkun Hálfdanar á skáldatali Páls Vídalíns virðist fylgja hér sömu reglum og áður. Svipað orðalag í upphafi klausunnar bendir aftur til þess að Hálfdan hafi samið hana með útdráttinn fyrir framan sig. Hann vill hins vegar hvorki hafa eftir slúðurlcenndu söguna um hvernig Þorsteinn missti hemp- una, þótt sú saga sé áhugaverð út af fyrir sig, né finnst honum það skipta máli hvort dótt- ir Þorsteins gamla hafi verið skilgetin eða eklci. Því sleppir hann aukasetningunni, „sem hann átti slcilgetna einlcadóttur" (quam legitimam unicam habuit) og gerir í því sambandi smávægilega lagfæringu á setningunni með því að færa filiæ fram í setningunni. Hann sleppir lílca lclausunni „og þess háttar öndum" (et> id genus Spiriti- bus), enda er hún óþörf og bætir engu við. Samúð Hálfdanar með þessum undarlega og að mörgu leyti forvitnilega manni, Þorsteini Björnssyni, er augljóslega meiri en þeirra Páls og Þorsteins. Hálfdan lcallar hann „brotinn mann af hralcföllum lífsins" (frac- to calamitatibus homini). Hann virðist einnig milda eitthvað harðan dóm Páls um hjátrú í lcvæði Þorsteins og breytir setning- unni „það er troðfullt af hvers lconar hjátrú" (omni superstitione refertissimum) í „það lylctar af engri venjulegri hjátrú" (supersti- tionem non mediocrem redolens). En allt tal um galdra er honum fjarri og í stað þess að hafa slílct eftir segir hann rneira frá óvenjulegum lcveðslcap Þorsteins. Það er at- hyglisvert að samkvæmt útdrættinum hef- ur Páll Vídalín að því er virðist flýtt sér að bæta því við að hann hafi heyrt um efni þessa hættulega lcvæðis frá öðrum, „eins og ég lærði af öðrum" (ut ex aliis didici), eins og til þess að firra sig mögulegri selct vegna þess að hann hafi sjálfur lesið lrið hjátrúar- fulla lcvæði. Sennilega segir þessi rnunur á viðhorfum Páls og Hálfdanar olclcur aðeins að þeir voru börn síns tíma, Páll sautjándu aldar, Hálfdan þeirrar átjándu. Hér má einnig benda á efni í Sciagraphiu, sem elclci er í útdrætti Hálfdanar, en virðist móta fyrir í þýðingu Þorsteins Péturssonar, og gæti því hafa verið í hinu glataða Recensus-handriti. Sagt er að þrjú lcvæði eftir Þorstein séu í Árnasafni. En vegna þess að Þorsteinn getur liafa séð bólcmenntasögu Hálfdanar áður en hann gerði þýðingu sína 122
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168

x

Ritmennt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritmennt
https://timarit.is/publication/859

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.