Vera - 01.04.2003, Qupperneq 21

/ HOLDAFARSDOMSTOLLINN
sé það núna að ég hef ekki verið feit. Ég
hef verið ákaflega venjuleg. En mér
fannst ég feit. Mig dreymdi sjálfa mig í
þröngum hlýrabolum í skærum litum.
I draumunum var ég grönn og brjóstin
á mér voru ekki svona stór og illvið-
ráðanleg.
Síðan hefur þetta fylgt mér eins og
mömmu. Mér hefur alltaf fundist ég
aðeins of feit og mig hefur alltaf langað
að verða grennri. Ég drakk það bók-
staflega með móðurmjólkinni að það
skiptir miklu máli að vera grannur.
heir sem eru búttaðir, þybbnir, þrýstn-
lr eða feitir liggja undir ámæli fyrir að
hafa misst stjórn á lífi sínu, að vera
óhamingjusamir og vesælir. Meira að
segja gamansemi feitra er talin vera
hálfgert sjúkdómseinkenni: „Það er
svona þetta feita fólk, það reynir að
beina athyglinni frá fitunni með því að
vera fyndið í sífellu.1'
Grönn og flott og æðisleg
Fyrir nokkrum árum tók ég mig sam-
an í andlitinu og ákvað að við svo búið
mætti ekki standa. Ég fór í massíft að-
hald. Ég gerði allt sem ég á að gera
samkvæmt bókinni. Ég fór að ganga
rosalega mikið og rösklega, ég gerði
leikfimiæfingar sem ég hafði hannað
»ollbæmæself‘ heima í stofu á kvöldin,
ég tók góðan tíma í að elda stórkost-
lega hollan mat og borðaði ALDREI
kartöfluflögur, feita osta, súkkulaði og
hvað það nú er allt sem maður má ekki
borða.
Ég var stödd í öðrum landshluta
þar sem ég þekkti engan og einbeitti
■nér því bara að aðhaldinu. Ég gerði
það að fullu starfi að koma mér í form.
Nokkrum mánuðum seinna og tíu
kílóum léttari fór ég aftur suður og
hitti vini mína, fyrrum vinnufélaga og
hunningja, ættingja - alla sem ég
þekkti og allir sem ég þekkti höfðu orð
a því hvað ég væri grönn og flott og
sðisleg. Algengt viðkvæði var: „Rosa-
'ega hefurðu grennst! Þú ert bara alveg
að hverfa!" En þetta var sagt eins og sú
staðreynd væri yfirmáta jákvæð. „Viltu
að ég hverfi?“ sagði ég í gríni við eina
vmkonu mína sent hrósaði mér með
þessum orðum og hún varð ansi kind-
arleg.
Ég var áfram grönn og allir sem ég
mætti hrósuðu mér fyrir gott og
hraustlegt útlit. Sögðu að mér liði
áreiðanlega vel og mér gengi líklega allt
í haginn fyrst ég liti svona rosalega vel
út. Mér varð ekki um sel. Á þessu tíma-
bili var ég í mikiu ráðaleysi með hvað
ég ætti fyrir mig að leggja í lífinu, ég
drakk allt of mikið, reykti allt of mikið
og hafði verið hjá lækni vegna maga-
meins sem rakið var beint til tauga-
veiklunar og kvíða. Mér fannst óhani-
ingjan Ieka af mér, en ég var óneitan-
lega grönn.
Ég kom hlutunum ekki heim og
saman fyrr en ég var komin út úr
ástandinu og hafði aftur safnað
nokkrum velmegunarkílóum. Mér leið
óskaplega vel, ég hafði loksins áttað
mig á því hvað ég vildi gera að ævi-
starfi mínu, ég var í hamingjusömu
sambandi, hætt að drekka og reykti
bara stöku sinnum og kvíðinn var til-
finning sem ég þekkti varla lengur. En
nú bar svo við að enginn hrósaði mér
lengur fyrir gott útlit. Hins vegar mátti
heyra skrýtinn undirtón í máli fólks
ustu vandræðum með að fá á mig föt
sem mig langar í.
Tískan er magabuxur og magabolir,
sem þvert á heitin gera ekki ráð fyrir
því að konur séu með maga. Ég hóf leit
að hvítri skyrtu á dögunum og sá eina
flotta í GK, sem meira að segja var á
viðráðanlegu verði. Minnug fyrri
verslunarferða tók ég L með mér inn í
klefann en skyrtan var heldur þröng
yfir brjóstkassann. Ég spurði af-
greiðslustúlkuna hvort ekki væri til
stærri, en hún sagði: „nei“. Ég beið þess
að hún segði: „Þetta eru nú svo lítil
númer," eða „Við fáum XL í næstu
viku,“ en hún lét neiið duga. Ég fór
sneypt útúr búðinni því að í huga mín-
um þýddi þetta einfalda og hranalega
nei eftirfarandi: „Þú ert feitari en þú átt
að vera. Þú skalt ekki halda að við
framleiðum skyrtur fýrir svo afbrigði-
legar mannverur.“
Ég tók mér nokkurra daga hlé á
skyrtuleitinni meðan ég var að jafna
mig. Hvítu skyrtuna fann ég svo í Pol-
arn og Pyret og varð glöð þar til af-
greiðslustúlkan benti mér á að skyrtan
væri ætluð fyrir ófrískar konur. Samt
var þessi afgreiðslustúlka svo góð að
ÉG DRAKK ÞAÐ BÓKSTAFLEGA MEÐ MÓÐURMJÓLKINNI AÐ ÞAÐ
SKIPTIR MIKLU MÁLI AÐ VERA GRANNUR. ÞEIR SEM ERU BÚTTAÐIR,
ÞYBBNIR, ÞRÝSTNIR EÐA FEITIR LIGGJA UNDIR ÁMÆLI FYRIR AÐ HAFA
MISST STJÓRN Á LÍFI SÍNU, AÐ VERA ÓHAMINGJUSAMIR OG VESÆLIR.
þegar það talaði við mig á persónuleg-
um nótum. Það virtist stöðugt vera að
veita mér leiðbeiningar um hvernig ég
gæti hreyft mig á skemmtilegan hátt:
„Það er ofsalega góð hreyfmg að hjóla í
vinnuna," eða „Hefurðu prófað að fara
í sund reglulega?" og eins og kona
nokkur sagði við mig uppúr þurru:
„Það er leiðinlegt þegar ungar konur
fara að safna utaná sig spiki sem síðan
er ekkert grín að losa sig við“.
Óléttuskyrtan í Polam og Pyret
Ég er enn nokkuð langan veg frá því að
fólk bendi á mig á götu og segi: „Sjáið
þessa feitu þarna!“ Samt á ég oft í stök-
hún sagði að skyrturnar væru mikið
teknar af venjulegum konum eins og
mér vegna þess hve erfitt það væri fyr-
ir þær að fá á sig föt í tískuverslunum.
Við þessa staðfestingu á einhverju sem
ég veit ekki hvað er, þá small eitthvað í
hausnum á mér. Það rann á mig æði og
ég keypti mér ekki aðeins hvíta skyrtu
heldur líka svarta og rauða og svo kjag-
aði ég út með skyrtur handa mömmu,
ömmu og tengdamömmu.
Ég er ánægð í óléttuskyrtunni
minni þó að ég ætli mér ekki að verða
ólétt aftur. Ég er nefnilega venjuleg
kona. X
vera / holdafarsdómstóllinn / 2. tbl. / 2003 / 21