Vera - 01.04.2003, Qupperneq 52

Ásta Sigríður Sigurðardóttir, hjúkrunarfræðingur
/FEMÍNÍSKT UPPEIDI
Tónlistarmyndbönd
»Ég man vel eftir deginum sem Rás 2 hóf göngu sína. Við vinkonurnar
komum spenntar heim eftir skóla og kveiktum á þessari nýju rás. Við vorum
14 ára; hæstánægðar með þessa þróun í útvarpsmálum enda lítið um popp
og rokk á Gufunni. Nú, tuttugu árum síðar, koma krakkar heim úr skólanum
og mörg hver kveikja á sjónvarpinu til að hlusta og horfa á tónlistarmynd-
bönd. Því miður eru mörg þeirra framleidd af klámmyndaframleiðendum
enda eru þau kynferðislega gróf.
Mér finnst það miður að fólk sem vinnur við að framleiða kiám-
myndir og klámfengin tónlistarmyndbönd framleiði efni fyrir
börn og unglinga. Það hefuráhrifá sjálfsmynd og hegðun barna
og unglinga. Ég held að flestir geti tekið undir það að unglings-
stúlkur sýni af sér kynferðislegri hegðun i auknum mæli með
klæðaburði og fasi. Ég býst við að strákarnir hegði sér svipað og
áður enda er ekki mikill þrýstingur á þá að vera kynþokkafullir,
hvorki í myndböndum né öðru sjónvarpsefni. Söngkonur og
dansmeyjar sem sjást í myndböndum nú til dags eru ýmist skríð-
andi um á gólfi (eins og kettir), þær læðast meðfram veggjum
Ferbir fyrir litla og stóra hópa • afþreying • óvissuferðir • ævintýraferbir
mmwmmsmmtm
Fyrir konur og karla á öllum aldri

laiiAm
ROVKRS
Islandsflakkarar
pósthólf 8950 • 128 Reykjavík • sími. 567 1 720 / 899 7881
icelandrovers@icelandrovers.is • www.icelandrovers.is
''""■■ééí' * lár
52 / femínískt uppeldi / 2. tbl. / 2003 / vera
með seiðandi augnaráð, klæða sig úr, káfa á sér eða öðrum, m.a.
kynfærum, káfa á bílum eða öðrum hlutum, líkja eftir samförum,
hrista rassinn framan í myndavélina o.þ.h.
Tvö ný tónlistarmyndbönd koma upp í hugann, svo ég nefni
dæmi um klámfengin myndbönd og sér í lagi niðurlægjandi fyrir
konur. Bring it on með Nick Cave and the Bad Seeds og Work lt
með Justin Timberlake og Nelly. Þessi myndbönd eiga það sam-
eiginlegt að tveir kappklæddir gæjar eru að syngja innan um
hálfberar, skríðandi stelpur í eggjandi dansi, það fyrrnefnda held-
ur grófara. Þar eru stelpurnar í hlutverki súludansmeyja og líkja
meðal annars eftir samförum. Ég velti því fyrir mér hvað verður
að gerast í myndböndum eftir 10 ár og vona að við séum efst
uppi á kúrvu og fólk muni hía á svona myndbönd innan tíðar. Ég
hef heyrt þó nokkuð marga lýsa óánægju sinni yfir því að þetta
sé í sjónvarpinu daginn út og inn og held að margir foreldrar
yrðu fegin ef slíkt yrði tekið út af dagskrá. Best væri að þetta færi
úrtísku.
Af einhverjum ástæðum leyfist þetta sjónvarpsefni. Mér virð-
ist sem fólk hafi sofnað á siðgæðisverðinum og hugsi með sér að
svona sé þetta bara, að það sé ekkert hægt að gera í þessu, eða
jafnvel að það skipti ekki máli. Ég viðurkenni að þegarég þarffrið
til að taka til á ég það til að stilla syni mínum, fimm mánaða
gömlum, fyrir framan sjónvarpið honum til mikillar skemmtunar.
Sjálf hef ég gaman af því að hlusta. Þá segi ég við sjálfa mig að
hann skilji ekki það sem fyrir augu hans ber, hann sé aðeins að
horfa á hreyfingar og liti og að hlusta. Spurningin er hvenær
hann fær nógu mikið vit til að verða fyrir áhrifum. Þá er kominn
tími til að slökkva. Vinkona mín bannar börnum sínum að horfa á
tónlistarmyndbönd en það hlýtur að vera erfitt fyrir foreldra að
reyna að hafa stjórn á því umhverfi sem þau eru útsett fyrir. Það
er svo margt annað sem foreldrar hafa áhyggjur af. Internetið er
gott dæmi. Það hefur heldur betur opnað leiðir fyrir hvern sem er
til að skoða ýmislegt sem er ekki við barna hæfi og slíku efni er
beinlínis troðið uppá allt það fólk sem notar netið. Þegar ólík
samfélög eru skoðuð er Ijóst að þau hafa gríðarleg áhrif á þegna
sína. Svo misjöfn eru þau. Ef ég held áfram að stilla syni rnínum
fyrir framan sjónvarpið býð ég ekki í hvaða álit hann mun hafa á
konum, og reyndar körlum líka. Ég vona að fólk fari að ranka við
sér og mótmæli því að sjónvarpsefni sem boðið er uppá sé klám-
fengið, kvenfyrirlítandi, og niðurlægjandi fyrir alla aðila.