Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 25

3 77
Allir eru þeir á ungum aldri, sumir naumast fulltíöa.
Ekki leikr neinn efi á því, að frá ítalíu eru þeir og flestir
frá Róm. Allir tala þeir hreina latínu, og má sjá, aS hver
þeirra um sig er klæddr í búning þann, er tíðkaSist innan-
húss i hinni miklu höfuSborg viS Tíber-fljót, sem sé kyrtil
meö stuttum ermum og stuttum löfum; er búningr sá einkar
vel lagaðr fyrir loftslagið í Antíokíu, og einkum er hann
mjög þægilegr þarsem loftiS er eins þungt og í salnum
þeim arna. Á legubekknum liggja hér og hvar yfirhafnir
og regnkápur, sem eigendr hafa í flýti varpað frá sér; eru
sumar þeirra með purpuralitum bryddingum svo ai5 mikiS
ber á. Einnig liggja á legubekknum sofandi menn, sem
fleygt hafa sér þar niSr endilöngum einsog þeim hefir
fundizt þægilegast; hvort þeir eru úrvinda af þreytu og
hita eftir þennan mollulega dag eða af ofnautn víns látum
vér ósagt, eyðum ekki tímanum í aö rannsaka þaö.
Suöan í þeim mörgu, sem eru að tala, er hávær og
þagnar aldrei. Stundum kveSa viS sköll og hlátrar, stund-
um óp reiSra manna eða gáskafullra; en uppúr öllum þeim
hávaöa heyrist stöSugt urganda glamr, sem lætr mjög á-
mátlega í eyrum þeirra, sem því eru óvanir. En ef vér
íœrum oss nær borSunum, þá fáum vér brátt úrlausn þeirr-
ar ráðgátu. Gestirnir eru aS skemmta sér viS leiki þá,
sem þeir unna mest, viS dammtafl og teninga, ýmist einn
og einn eSa margir saman; töflurnar eru úr fílbeini og
meS teningslagi; glamriS, sem heyrist, stafar af því, er
þær eru snarplega hristar, og af steinkúlum keppinautanna,,
sem rennt er eftir hinum köflóttu skákborSum.
Hverjir eru þaS, sem hér eiga leiki saman?
,.Flavíus góSr!“ — mælti einn leikbrœSra og hélt töflu
sinni kyrri milli þess, er hann var aS hreyfa hana — „þú
sér yfirhöfnina þarna — þá andspænis okkr á legubekkn-
um. Hún er nýtekin úr fatabúSinni; hún er meS gull-
sylgju á öxlinni þverhandarbreiSri.“
„Nú þá,“ — anzaSi Flavíus, sem var meS hugann allan
á leiknum — „eg hefi séS aSra eins kápu áSr, svo þaS má
vel vera, aS þín sé ekki gömul, og þó sver eg þaS viS belti
Venusar, aS ekki er hún ný. En hvaS er í því ?“
„Ekkert. ASeins vilda eg gefa þeim hana, sem fyndi
mann þann, er veit allt.“
„Ha, ha! Minna boS gæti dugaS; eg skal finna ýmsa
hér purpuraklædda, sem taka munu boSi þínu. En haltu
áfram leiknum."
„Hana þá! — leikrinn unninn.“
„Já víst, í nafni yfirguSanna allra! HvaS segirSu nú?
„Viltu reyna aftr?“