Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 3

Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 3
355 þykja vænt liver um annan og fyllast kluttekning liver raeð öðrum. Hjónin þau eða þau, foreldri og börn, sem ekkert hafa af slíku samlífi bœnarinnar að segja, eru livert öðru fjær en margir vinir, sem saman eru tengd- ir með því bandi. í liús þau, sem fara á mis við lieim- ilis-guðsþjónustuna, vantar fylling samtengingar-afls þess, sem guð befir mönnunum gefið og gjört þeim kunnugt. Víst getr Kristr verið — og’ vafalaust er hann — í mörgum slíkum altarislausum lieimilum; en ekki eru honum þar fengin yfirráð þau, sem hann á að kafa, og ekki fær hann fœri á að fullnœgja löngun sinni til að úthella þar kærleik sínum í fullum mæli. Vrerðr þá heimilis-guðsþjónustu ávallt komið við á þessum tírna, eins önnum kafnir og menn eru nú orðnir og mörgum skylduverkum lilaðnirf En því örðugra sem ])að er að gefa sér tíma til heimilis-guðsþjónustu, því augsýnilegri er nauðsyn hennar. Allt má g'jöra, sem gjöra þarf; og allt slíkt á að gjöra. Margt, sem gjöra ætti, er látið ógjört, fyrir þá eina sök, að vér hirð- mn ekki eins mikið um að gjöra það einsog að gjöra eitthvað annað. Sé svo, að oss finnist vér verðum endilega að verja öllum sólarliringnum — tuttugu og fjórum ldukkustundum — til svo margs annars, svo að ekki verði eftir nein minnsta tómstund, sem þurfa myndi til sameiginlegs bœnahalds, þá er auðvitað, að af heimilis-guðsþjónustu getr ekkert orðið; þetta er öllum ljóst. En látum oss hinsvegar vel skiljast, að í þessu efni ræðr engin nauðung, heldr eiginn vilji vor. Með því að sofa tíu mínútum skemr á morgnana getr oss tekizt að fá nœgan tíma til slíkrar guðsþjónustu rétt á undan eða rétt á eftir morgunverði. Eins mætti hafa það bœnahald um kvöldverð — anaðhvort á undan eða eftir. Á mörgum heimilum mætti hafa það rétt áðr en farið er að hátta. ttumsstaðar kemr heimilisfólkið allt saman til máltíðar um miðdegi, og þá er á þeirn tíma bœnahalds-tœkifœri í þeim húsum. Sé mönnum á ann- að borð bláföst alvara með að láta þetta gjört, þá má vissulega af sextán klukkustundum, sem vakað er á sól arhringnum, ná í þann stutta tíma, sem til þess þarf að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.