Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 60

412
eigum að fá frelsan frá. Konungr sœkist eftir mönnum /
því skyni aö gjöra sér þá undirgefna; en guð þyrstir :
sálir manna til þess aS geta gjört þær hólpnar.“
Ilderim hristi höfuöiS, þótt hann gæti ekkert sagt; því
hann var ófús til aö trúa. Ben Húr tók rökfœrsluna að
sér fyrir hans hönd, og mælti:
„Faöir! — þaS er meö þínu leyfi, aö eg ávarpa þig
svo -— hver var þaö, sem þú áttir að spyrjast fyrir um viÖ
hliö Jerúsalemsborgar?"
Sjeikinn leit til hans þakklátum augum.
„hetta er þaö“ — mælti Balthasar stillilega—, „sem
eg átti aö spyrja menn um: ‘Hvar er hann, sem fœddr
er konungr Gyöinga?’"
„Og þú sást hann í hellinum við Betlehem?"
„Vi'ö sáum hann og veittum honum lotning, og viö
gáfum honum gjafir — Melkíor gull, Kaspar reykelsi, og
eg myrru.“
Ben Húr mælti: „Aö hlusta á þig, faðir! er þú segir
frá einhverju, er sama sem að trúa; en er til skoðana kemr,
]^á fæ eg ekki skilið, hverskonar konung þú vildir gjöra
úr barninu — eg get ekki greint stjórnara frá valdi hans
og' skyldum."
„Sonr minn!“ — mælti Balthasar — „vér erum því
vanir að kynna oss vandlega það, sem svo vill til að fast
er við fœtr vora, en lítum aðeins lauslega á hitt, þótt miklu
meira sé, sem lengra er burtu. Þú kemr nú ekki auga á
annað en titilinn — konungr Gyðinga; en ef þú vilt Ivfta
augum þínum til leyndardómsins þar fyrir utan, þá mun
hneykslunarefnið hverfa. Nú nokkur orð um titilinn.
Israelslýðr þinn hefir séð betri daga — þá daga, er guð
talaði gæluorðum til þjóðar þinnar og kallaði hana sitt
fólk; þann boðskap sinn lét hann spámennina flytja henni.
Þarsem hann nú á þeim dögum veitti þeim fyrirheit um
frelsarann, sem eg fékk að sjá — og nefndi hann konung
Gyðinga—, þá hlaut opinberanin að vera samkvæmt fyrir-
heitinu, þótt aðeins væri í orði kveðnu. Þér skilst víst,
hví eg spurði einsog eg gjörði við hliðið, og skal þá ekki
frekar um það rœtt, heldr haldið áfram. Má vera, áð
þessu næst detti þér í hug tign barnsins; sé svö, hugsaðu
þig þá um: að vera eftirmaðr Heródesar — hvað myndi
það merkja? eftir virðingar-mælikvarða heimsins, hvað?
Gæti guð ekki veitt einstaklegum ástvini sínum það, sem
enn betra er? Kf þú getr hugsað þér, að hinn almáttki
faðir hafi viljað eignast titil og lotið svo lágt að taka að
láni það, sem menn höfðu fundið upp, hví var þá ekki
skorað á mig að biðja um keisara undir eins? Að þvt er