Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 8

3Óo
að hann varð svo hrifinn af rœðunni eða öllu heldr [)ó
til þess að skjalla hann, hrópar þá upp yfir sig og segir:
„Guðs rödd er þetta, en eigi manns!“ En af því kon-
ungr tók þessu feginsamlega, en gaf ekki guði dýrðina,
sló engill drottins hann þegar í stað, og var hann etinn
upp af möðkum og dó (Post. 12, 20-23). Auk þess, sem
saga þessi sýnir vandlæti drottins og refsidóm hans
yfir þeim, sem leita eigin dýrðar, þá sýnir hún líka liug-
arfar liins kristna safnaðar þá gagnvart slíku og hryll-
ing þann, sem hann fann til útaf því. Hjá hinum
kristna söfnuði var meðvitundin um það lifandi, að guði
einum tilheyrði dýrðin, og að það væri guðlast að ræna
hann dýrð hans og gefa hana öðrum.
1 Opinberunarbókinni lesum vér um engil, sem Jó-
hannes í einni sýn sinni sá fljúga um miðhimininn.
Hann hélt á eilífum fagnaðarboðskap til handa öllum
þjóðum, og kallaði hárri röddu: Óttizt guð og gefið
ltonum dýrð (14, 7). En á öðrum stað er sagt frá mönn-
um, sem lastmæltu nafni guðs, og gjörðu ekki iðrun til
að gefa honum dýrðina (16, 9).
Guði einum gefum vér dýrðina með því að snúa
oss til guðs og trúa á Jesúm Krist, hans einkason og op-
inberan dýrðar hans. En ef vér neitum því að vilja snúa
oss og trúa á Jesúm Krist, ])á neitum því að gefa guði
dýrðina, en leitum eigin dýrðar vorrar. Því hvernig
ætti sá að gefa guði dýrðina, sem hafnar hjálpræði hans
og með því stendr gegn opinberan dýrðar guðs á sér?
-— hann, sem býr sér til sjálfr hjálpræðisveg, til þess að
hann skuli að minnsta kosti hafa einhvern heiðr, af því
hjálpræðisvegr guðs er guði einum til dýrðar, en tekr
allan heiðr frá mönnunum? Og hvernig ætti sá að gefa
guði dýrðina, sem prédikar gegn eilífu fagnaðarerindi
guðs mönnunum til iðrunar og trúar og eilífs lífs, en
prédikar fagnaðarerindi tízkunnar, eftir því sem eyrnn
klæjar, það, sem holdinu er hugnæmastf Er hann ekki
að hugsa um að þóknast mönnum, þótt láti í veðri vaka,
að hann sé að þóknast guðif Með mælslm sinni og
nærð miklar hann sjálfan sig einsog Heródes Agrippa,
])i<j-gT þakksamlega lof af blinduðum lýð, sem hrópar