Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1921, Page 90

SmsmirllGiifeo
ECtir Einar P. Jónsson.
Hringt er till útfarar enn í dag( —
ymiux lí skóginum ku'lda-lag
h'lj ómi-ivipaS hafraenu_gjó'sta.
Mér fiinsit eins og harmslký lá ihimninum, —
hálfgerSur ótti’ yfir deginum
og iborginni íþung't Ifyrir brjósti.
Bllikvitar sumarsin,s brenna út, —
bjarkir meS IhöfuSin niSurlút
titra viS tónlþiunganis brimiS.
Mér finst sem Ihver allda þe.s's organ hljóms
sé ‘eiílílfSar.rdfsing Ihinls mikíla dóms.
er laulfihjörtun frysti og iimiS.
FóiikiS, er sárþrláiir a'ltaf yl,
áfangastöSlvanna leitar rii
meS einh'verjum óviissu-hraSa.
Tvísýnis-ót'tinn úr augum ílkiín,
og ým'sir lesa þar ífor'lög sín
í fjúlkinu fölnaSra blaSa.
Mér finst eins og alt sé feigt í dag, —
sjálíft framtíSarlijóSiS meS díánarbrag
og veSráttan heimisendi he'iti.
Híauistioftsin's ókenída .'•egi-far
knýr andvarp Ifrá brjósti isléttunnar,
meS i.'kifylgd á sérhverju 'llsiti.
StormlhæSiin eykst, — svo fer ait í hvarlf,
en ælfinnar ifegursta sumarstarif
um ódreymdar aldir lifir.
Hver miörk virSist ,grálihnípin,rr.yrk og tóm,
er mo'ldin jarSar eírj eigin blóm
og dvaívindiS syngur yfir!
SigSirnar bliika viS blelikan svörS, —
r.iú berjast um völdin á himni’ og jörS
tvö megín-ölfl mannl'ífsin's 'stravrma:
Hauistilátning íslköld á aSra IhiI'iS —
og e’ilífSarltrúin á sumariS
í starfsvöku dýrSíegra drauma.