Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1921, Qupperneq 111

ÞJÓÐRÆKNISSAMTÖK
109
stöSuglyndi, trúmenska, heilagt hug-
rekki. Og þar meS ný öld ljóss og
hamingju ýfir Mand!”13)
Sairlskotunuim var lokið 30. maí, og
hafði þá safnas't, saimlkvaamlt skýrslu
féhirðis, $2806.35, eða kr. 10,415,
frá sex þúsund gefendum víðsvegar um
alla Ameríku. Var féð sent til íslands
1. júní. Aleit nefndin þá, að starfi
sínu væri lokið- En nokkru ácSur en
féð kom til Reykjavfkur, haifði minnis-
varðanéfndin þar ákveðið að láta
steypa tvær myndir og senda Íslend-
inguim vestra aðra. Var þetta tiíkynt
með 'bréfi um leið og kvrttað var fyrir
sendinguna. Ennifremur sikýldi mynd
þeirri, er vestur yrði send, ifylgja jafn-
mikil fjárupphæð og kostað hafði fót-
stallurinn undir myndina, er sett var
upp í Reykjavík, eða u;m kr- 2000.
Var nú rætt uim það, hvort þiggja
skyldi tiiboð þetta og urðu skoðanir
sikiftar. Var því ákveðið að vísa því
til alim‘enns fundar og láta almenning
þar skera úr. Var fundur þessi boð-
aður og haldinn í Goodtemplarasaln-
um hinn 19. október um haustið. Lagði
séra Jón Bjarnason þar fram skýrslu
um starf nefndarinnar, skýrði frá til-
boðinu frá Reykjavík, og óskaði eftir,
að einhver ákvæði væru gerð. Kom
fyrst til greina, hvort þi'ggja skyldi til-
boðið. Voru ýmsir á því, að éf það
gæti eigi talist móðgun við forstöðu-
nefndina í Reyikjavík, myndi réttara að
íslendingar vestra tækju eigi við
myndinni né peningunum, öðruvísi en
svo, að þeir þægi myndina að gjöf og
gæfu hana svo aftur tifl fæðingarstaðar
Jóns Sigurðssbnar, eða Isafjarðar-
kaupstaðar, svo myndin væri eigi send
vestur. Eftir nokkrar umræður varð
þó hitt álitið ofaná, “að þiggja mýnda-
styttu-tilboð nefndarinnar á íslandi”.
Margar tiJIögur komu þá fram um,
hvar setja skyldi myndina. Voru
flestir á því, að eigi væri nema um tvo
staði að ræða innan Winnipegborgar,
en það þctti flelstum sjálfsagt, að
myndin stæði í Winnipeg, — en það
var annaðhvort á völlunum við hinn
fyrirhugaða fýlkisháskóla eða á fletin-
um framundan þinghúsi 'fýlkisins. Voru
ástæður færðar að því, að hvorn þess-
ara staða sem væri mætti telja sam-
boðinn mynd cg minningu Jóns Sig-
urðssonar, er verið hðfði engu síðri
fræðimaður en stjórnmálamaður. —
Báðir þessir staðir voru nokkuð ó-
ákveðnir, því í ráði var hjá fylkis-
stjórninni, að láta reisa nýtt þinghús,
og gat þá eigi til greina komið, að
myndin yrði sett þar, fyr en því verki
væri lokið, og einls var stat't með há-
rkólann. I ráði var að. hann yrði
færður út fyrir bæinn, en óákveðið ált
með hvenær hinar nýju byggingar
kæmust upp- Máli þessu var því vís-
að tiil væntanlegrar néfndar, með þeim
fyrirmælum, að myndinm yrði komið
upp á öðrum hvorum þessum stað, ef
s'amþyikki hlutaðeigenda fengist, er
taJið var ví-t. En skýrt kom sá vi'lji
fundarins í ljós, að mýndin skyldi vera,
hvar sem hún yrði sett upp, ævarandi
eign Islendinga og engum gefin eða til
umráða 'fengin, öðrum. Skyldu ís-
lendingar haifa rétt til að koma þar
saman, sem myndin stæði, kveðja þar
tiJ fundar, þegar þeirn sýndist. Tveir
nefndarmanna áttu þá sæti á þingi
Manitobáfyl'kis, B. L. Baldwinson úr
flokki stjórnarinnar, og Tlhos. H. John-
son, er var helzti leiðtogi stjórnar-
13) “Hkr.” 15. júní 1911, XXV. ár, nr. 38.