Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1921, Síða 124

122
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
“1. Breyting við 6. gr. III. kafla,
þannig, að í stað orðanna: “heimilt
að halda eftir einum fjórða hluta árs-
tillagsins”, o. s. frv., komi: “heimilt
að halda eftir heim.ingi árstillagsins.”
2. Þessu sé bætt við 3. gr. II. kafla:
“En því aðeins er embættismaður lög-
lega kosinn, að hlotið hafi einfaldan
meirihluta allra greiddra atkvæða.”
3. í 6. gr. IV. kafla stendur: “Með
því að breytingartillaga hafi verið
borin upp og rædd á aðálfundi félags-
ins árið áður”. I stað þess komi:
“Með því að sá, eða þeir, sem eftir
breytingum óska, geri stjórninni aðvart
að minsta kosti þrem mánuðum fyrir
aðalfund”.
Klukkan átta að kvöldi hins fyrsta
þingdags safnaðist fjölmenni saman í
fundarsalinn, og flutti þá séra Rögnv.
Pétursson fyrirlestur um íslenzka
málshætti. Var hann hinn fróðlegasti
og skemtilegasti og kendi þar margra
grasa kjarngóðra frá fornri og nýrri
tíð. Var ræðumanni greitt þakklæt-
isatkvæði að erindislokurn.
Því næst var tekið fyrir p.æsta mál
á dagskrá: Minnisvarðamál Jóns Sig-
urðssonar. Forseti las upp bréf frá
minnisvarðanefndinni. Kom þar í Ijós,
að af hinni upprunalegu 15 manna
nefnd eru eftir aðeins 9. Nefndin
kvaðst cfús á að fá málið í hendur
Þjóðræknisfélaginu að svo stöddu.
Formaður hennar, Árni Eggertsson,
lýsti því Vfir, að hann hefði fengið
líkan af fótstalli fvrir myndastyttuna
frá listarmainninuim Einari Jóniisyni, og
væri það í höndum fulltrúa Manitoba-
stjórnarinnar til yfirlits. Bað hann um
frest í málinu til miðvikudags, því þá
yrði hann reiðubúinn að gefa greini-
lega skýrslu. Var það veitt.
Þá var tekið fyrir útgáfumál rita og
bóka. Urðu um það all-Iangar um-
ræður. Töldu flestir brýna þörf á út-
gáfu lestrarbókar fyrir unglinga,
sniðna eftir þörfum Vestur-íslendinga.
Var það sumra álit, að hæfir menn til
að síkrifa s’líka bck væru Iiítt fáanlegir
og kostnaðurinn sem næst ókleyfur.
Aðrir töldu engan hörgul slíkra manna
og peninga mundi ekki verða vant, ef
lil kæmi. Var kosin þriggja manna
néfnd til að íhuga málið. í hana voru
se.ttir: Séra Guðm. Árnason, Finnur
Johnson og Stefán Einarsson.
Daginn eftir (22. febr.) var fundur
settur kl. 2,20 e. h. Þegar fundar-
gerðir höfðu verið lesnar, ræddar og
afgreiddar, voru teknar fyrir ritara-
kærurnar. Kom þá í ljós, sem áður er
á vikið, að nefndin hafði ekki getað
afgreitt störf sín. Vildu sumir, að
gengið væri strax til kosninga, því lið-
ið var mjög að þeim tíma. Komu þá
fram sterkar raddir um, að slíkt væn
óviðeigandi og rangt, unz nefndin
hefði svarað kærunum og þvegið
hendur sínar frammi fyrir þingheimi.
Varð því úr, að ný r.efnd var kosin:
Ólafur Bjarnason, Ásgeir I. Blöndahl
og séra G. Árnason. Skyldi hún ljúka
störfum sínum þá þegar, en kosningum
frestað unz úrslit rannsóknanna væru
sén. Boðaði nú hin nýkosna rann-
sóknarne'fnd alla stjórnarnefndina á
leynifund með sér og spurði hana
spjörunium úr. Meðam á þessu stóð,
var Árni Eggertsson settur fundar-
stjóri, en P. S. Pábson ritari. Var þá
rætt um íslenzkukens'u. Séra Jónas
A. Sigurðsson var málshefjandi, og
kvað betta lífið og sálina í þjóðrækn-
ísstarfi félagsins, börnin ættu heimt-
ingu á að vera ekki svift þeim arfi;