Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1921, Side 128
(
l'ÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISTÉLAGS ÍSLENDINGA
126
sorgarfregn, að s'káldiS mæta og góða,
séra Matthías Jochumsson, væri and-
aður. Snart frétt- þessi hjörtu allra
vor, jafnt yngri sem eldri. Með hon-
um er til moldar genginn sá maður, er
var hverju barm þjóðannnar kær, —
öðlingur sá, er elskaði ættjörðu og
þjóð — alla samtíðar og sögunnar
menn, er þjóð vorri hafa till sæmdar
verið — já, alla menn, hrausta sem
hrjáða, volaða sem volduga, ríka sem
snauða — það sikáld, “er svo vel söng,
að só'lin skein í gegnum dauðans
göng” — höfundur þeirra Ijóða, er
kveðin voru við vöggu vora og voru
oss þá kend, er vér kunnum nokkuð að
nema. Nú, þegar ársþing vort, þjóð-
rækinna íslendinga vestan hafs, stend-
ur yifir, ætti atburður þessi að vera oss
ofarlega í huga. Viljum vér því með
þingsályktun þessari votta ættmennum
hans og heimaþjóð hjartanlega sam-
hygð vora og hluttekningu, en síkáld-
imu horfna þakklæti vort og vinar-
kveðju við burt'förina.”
Að lokum voru þessir menn bornir
upp fyrir heiðurfélaga í Þjóðrækms-
fé'aginu og samlþyktir af þingheimi:
Stephan G. Stephansson, Vilhjálmur
Stefánsson, prófessor Svb. Svein-
björnsson, prófessor Halldór Her-
mannsson, ifrú Stefanía Guðmunds-
dóttir.
Þökkuðu þá forseti og varaforseti
drengilega liðveizlu öllum, er sótt
hö'fðu þingið og stutt að málum þess.
Var að loikum sungið “Eldgamla Isa-
fold”, og þingi slitið.
Gísli Jónsson.
i
1
\
*
-f