Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Qupperneq 149

114
TIMARIT bJÓDRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA.
þá einhverjir fleiri til máls, en lít-
ill gaumur eSa enginn var þeim
ræSum gefinn. BaS þá forseti sér
hljóSs og kvaSst vilja bera nefnd-
artillöguna undir atkvæSi, en mælti
jafnframt eindregiS á móti henni.
Magnús Paulson kvaSst þá vilja
segja nokkur orS, væri hann hér
sakar aSili, því liann liefSi átt þátt
í nefndar tillögunni, og væri hann
enn sömu meiningar og áSur, aS
dagsetning hátíSarinnar hefSi ver-
iS afar óheppileg og skapaS örS-
ugleika stóra, aS nauSsynjalausu.
IvvaSst hann nú viljá bera fram
hreytingartillögu, aS 17. júní sé
viStekinn sem almennur þjóShátíS-
ardagur. Benti á, aS þegar væri
búiS aS sýna fram á þaS í blöSun-
um, aS eigi bæri síSur aS minnast
Jóns SigurSssonar forseta, en
þess hluta starfs hans, er Jón
sjálfur hefSi veriS óánægSur meS,
sem væri Stjórnarskráin frá 1874,
Almenningur óskaSi eftir, aS há-
tíSin væri miSuS viS fastákveSinn
dag, væri ósk hans fnllnægt meS
þessu, aS tekinn væri upp fæSing-
ardagur Jóns SigurSssonar sem
almennur þjóSminningardagur. —
Var ])á gengiS til atkvæSa, en eigi
urSu báSir málspartar á eitt sátt-
ir um þaS, livernig þau hefSu fall-
iS. Voru fjórir menn beSnir aS
telja. Var þá fyrst viShöfS handa
upprétting, en nokkrir réttu upp
báSar liendur og rugluSu svo töl-
unni. Var þingheimur þá beSinn
aS rísa á fætur, á víxl meS og
móti, og standa meSan taliS væri.
LyktaSi þeirri atkvæSagreiSslu
þannig, aS meS breytingartillögu
Magnúsar Paulsonar um, aS 17.
júní vrSi viStekinn sem hátíSis-
dagur, voru 89, en á móti 119
manns. Var þá nefndartillagan
borin undir atkvæSi meS sama
hætti og áSur, aS hátíSin væri miS-
uS viS fimtudaginn 11. til 17. júní,
og féllu atkvæSi svo, aS 88 voru
meS en 119 á móti. AS lokum var
þá borin upp tillaga um, aS annar
ágúst vrSi framvegis hinn viS-
tekni hátíSisdagur og voru 129
manns meS þeirri tillögu, en óvíst
hve margir á móti, því. samtímis
tók fólk aS streyma burt úr fund-
arsalnum og varS þá engri reglu
viS komiS. Allmargir greiddu alls
eigi atkvæSi.
En þar meS var þessu máli eigi
lokiS. Greindust menn nú fyrst í
alvöru í tvo flokka. Var annarr
kendur viS 17. júní, hinn viS 2.
ágúst. HöfSu 17. júní menn beSiS
ósigur á fundinum, en létu þó þar
viS sitja þaS sumar. Var liátíSin
haldin 2. ágúst, þó samtök væri
meS tregara móti. Um úrslit
fundarins sagSi Eggert Jóhanns-
son, aS eigi bæri aS kvarta. Var
hann þó lielzti frumkvöSull breyt-
ingarinnar: “ÞaS eina, sem vér
vildum og viljum enn, er aS allar
bygSir Islendinga sem á annaS
horS vilja hafa þjóSminningardag,
haldi þann dag á einum og sama
degi. Vér getum, sem sagt, ekki
betur séS, en þaS sé í meira lagi
álappalegt, aS hafa 2, 3 eSa fleiri
])jóSminningardaga. á einu ári.” x)
MeSan á þessu stóS, voru fundir
haldnir víSsvegar fit um sveitir,
og var nú sem Islendingadagsmál-
iS yrSi liiS lielzta á dagskrá. En
1) Hkr. 22. apríl 1S97, nr. 17.