Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1935, Qupperneq 147

Scxtánda ársþing Þjóðrœknisfélagsins
129
heföi ekki verið svo mikil. En með sam-
vinnu við Mihvaukee-búa — einlcum Dr.
Hjörleif Kristjánsson — tókst undirbúning-
urinn vel og hátíðin var haldin I Jackson
Park 2. ágúst s.l., og tókst ágætlega vel.
Staðurinn, sem valinn var fyrir hátíða-
haldið hinn skemtilegasti, og að því er næst
varð komist, örskamt frá stað þeim er há-
tíðin var haldin á, árið 1874. Veðrið eins
fagurt og á varð kosið. Flestir hátíðar-
gestirnir voru frá Chicago og komu í bif-
reiðum og á flutníingsvögnum sem þeir
höfðu leigt til fararinnar. í alt mun þar
hafa verið saman komið urn 150 manns, og
skemtu menn sér hið bezta við söng, hljóð-
i'æraslátt, leiki og ræðuhöld.
Á rneðal þeirra, sem þarna voru staddir
voru fjórir, sem viðstaddir vo.ru hátíðahaldið
1 874, þeir séra Hans B. Thorgrimsen, séra
N. S. Thorláksscin, Sivert Helgason og Mrs.
Carden, og voru þau sérstakir boðsgestir
hátíðarnefndarinnar. Hinn fimti núiifandi
íslendingur, sem staddur var á þessari
fyrstu hátíð íslendinga I Ameríku var Frið-
rik Swanson I Winnipeg. Var honum einn-
ig boðið, en boðsbréfið komst ekki til skila
í tæka tíð, svo hann var þar ekki staddur.
Sökum þeirrar sérstöku þýðingar, sem þessi
hátíð hafði og minningarinnar—upphaf þjóð-
ræknisstarfsemi vor íslendinga í Vestur-
heimi — tók pjóðræknisfélagið sérstakan
þátt I henni, með þvf að senda forseta fé-
lagsins á hátíðina; flutti eg þar ræðu á ís-
lenzku, samkvæmt ósk hátíðarnefndarinnar;
ræða sú kom út, samkvæmt ráðstöfun há-
tíðarnefndarinnar, i vikublaðinu “Lögbergi”
í brotinni umgjörð og er hún því að líkind-
um sumum yðar lcunn, eða að minsta kostl
innihaldið. Annar aðal-ræðumaðurinn, sem
þar átti að vera, hr. Sveinbjörn Johnson
lögfræðingur, gat því miður ekki verið við-
staddur, sökjum, anna. Ýmsum mterkum
mönnum Wisconsin-ríkisins hafði verið
boðið á hátíðina, en þeir komu engir. Borg-
arstjórinn í Milwaukee, sem ekki gat sjálf-
ur verið viðstaddur, sendi einn af öldur-
mönnum borgarinnar, sem hélt snjálla og
skorinorta ræðu og bar Islendingum cg
Skandinövum yfir höfuð ágætlega söguna.
Hinir flestir, eða allir, sendu lukku- og
árnaðaróskir til hátíðarinnar með sím-
skeytum. pað gerði og forsætisráðherra
Islands og margir fleiri.
Á einu furðaði eg mig allmjög og það var
hversu fáir aðkomandi Islendingar sóttu
hátíð þessa. peir einu aðkomumenn, sem
eg sá þar, auk hinna sérstöku heiðursgesta,
var skólakennari E. porláksson frá Calgary
og G. T. Athelstan, frú hans og dóttir frá
M.inneapolis. Hátið þessi hefir máske ekki
verið eins umsvifamikil, né heldur eins
mannmörg og æskilegt hefði verið, en þrátt
fyrir það, þá vakti hún áreiðanlega eftir-
tekt á íslendingum víðsvegar og var þeim
vegs- og virðingarauki f hvívetna. pökk
Chicago og Milwaukee íslendingar, fyrir
drengilega frammistöðu.
Síðar á árinu ferðuðust þeir Dr. Rögn-
valdur Pétursson, Á. P. Jóhannsson og séra
Jakob Jónsson um Islenzku bygðirnar í
Saskatchewan í fyrirlestra erindum með
góðum árangri. Einnig fór séra Jakob og
nokkrir úr stjórnarnefnd félagsins til Sel-
kirk I útbreiðsluerindum.
Samvinnumál viö Island.
Eins og talað var um á þinginu I fyrra
og stjórnarnefndinni var sérstaklega falið,
þá hafa það verið möguleikar á útvarps-
sambandi við ísland, sem hún hefir sér-
staklega athugað á árinu. Frá sjónarmiði
nefndarinnar voru tvennir möguleikar fyr-
ir hendi. Fyrst samband fyrir milligöngu
Útvarpsnefndar Canada, við National Broad-
cast félagið í New York, sem annað slagið
flytur útvörp frá Evrópu yfir allsherjar út-
varpskerfi Bandaríkjanna. í öðru lagi
samband við útvarpsstöð Canada-stjórar
við Hudsonsflóann.
Við settum okkur þvi í samband við Út-
varpsráð Canada, til þess að vita hvort
fyrri hugmyndin væri tiltækileg og komst
ráðið, eftir nána athugun, að þeirri niður-
stöðu, að kostnaðarins vegna væri það með
öllu ókleift. En stakk aftur upp á þvf að
karlakórinn fslenzki f Winnipeg syngi yfir
útvarpskerfi ríkisins, og varð það nokkru
síðar að samningi á milli útvarpsnefndar-
innar og karlakórsins, eins og þið öll vitið
nú, eða minsta kosti þeir, sem heyrðu söng-
inn, er fékk ágætan dóm hjá enskumælandi
gagnrýnendum,—þó einkum einsöngur frú
Sigríðar Olson.