Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1935, Qupperneq 148

130
Tímarit Þjóðræknisfélags Islendinga
Frá Hudsonsflóanum e8a Churchill, komu
þær fréttir frá forstöðumanni stöðvarinnar
þar, að útvarpsstöðin á íslandi væri ekki
nógu sterk til að ná til stöðvarinnar við flð-
ann. Sagði að komið hefði fyrir að þeir
hefðu Qrðið varir við íslenzk skeyti, sem
útvarpað hefði verið frá skipum á sjó úti, en
aldrei úr landi. pannig er loku skotið fyrir
útvarpssambönd við Island að svo stöddu.
Frœðslumdl.
Eins og í fyrra þá hefir pjóðræknisfélag-
iö staðið fyrir íslenzku kenslu, á sama stað
hér í borg, og á sama hátt og það gjörði
í fyrra, með aðstoð góðra manna og
kvenna. Aðsókn að kenslunni hefir verið
ágæt, um hundrað unglingar hafa sótt skól-
ann stöðugt í allan vetur. pað er ofurlítið
færra en í fyrra, þegar flest var, en ástund-
unin hefir verið meiri hjá unglingunum og
nálega hver einasti unglingur, sem innrit-
ast hefir, hefir sótt skólann stöðugt án þess
að missa dag, og er það stór framför. Kenn-
arar skólans eru: Jóhann G. Jóhannsson
skólastjóri, Séra Rúnólfur Marteinsson,
Salóme Halldórson, Vala Jónasson, séra
Jakob Jónsson, Vilborg Eyjólfson, Mrs. H.
G. Hinriksson og Tryggvi Oleson. Öllu
þessu fólki er pjóðræknisfélagið þaklilátt
fyrir þeirra ágætá og óeigingjarna starf.
Tímaritið.
Tlmaritið kemur út I ár, eins og að undan-
förnu, undir stjórn Dr. Rögnvaldar Pétui’S-
sonar. Lesmál dálítið meira en það var I
fyrra. Stefna ritsins og fyrirkomulag alt
hið sama og verið hefir. Eg hefi áður bent
á nauðsynina á þvi að ritið sé útbreitt meira
en verið hefir, þvl það er hinn bezti tals-
maður menningarmála vorra á sama tíma
og það gæti verið og ætti að vera hið trygg-
asta sameiningar band. Landar góðir! enn
á ný leyfi eg mér að skora á yður, að sjá
um að hvert einasta eintak af þvi verði selt
á árinu. Ef hvert yðar, sem hér eruð
stödd tæki að sér að selja eitt eða tvö rit,
sem er sama og fá einn eða tvo nýja félaga,
þá væri spilið unnið.
Bókasafnið.
Bókasafn félagsins er I góðra manna
höndum, og hefir aukist að stórum mun á
árinu. Umsjónarnefnd safnsins leggur
skýrslu um starfrækslu þess fyrir þingið,
C|g þarf eg því ei að fara fleiri orðum um
það hér.
Minjasafn.
Eins og þið munuð skilja, þá er þetta hið
mesta nauðsynjamál. Eg efast ekkert um,
að vlðsvegar um bygðir vorar hér vestra,
séu verðmætir munir, sem eru gleymskunni
vígðir, og jafnvel eyðileggingu ef þeim verð-
ur ekki bjargað á einhvern varanlegan
samastað. Nefndin hefir því átt samtal
við minjasafnsnefnd bæjarins og svo ráð-
stafað við hana, að hún veiti slíkum mun-
um móttöku, og setji tii síðu deild I alls-
herjar minjasafni fylkisins fyrir þá. Fyrsta
gjöfin er þegar komin til nefndarinnar, eru
það kvarnarsteinar og stokkur, sem ein-
hverjir af frumbyggjum Nýja íslands fluttu
með sér—þeir einu, sem menn vita af að
til séu hér vestra. Gefandinn er enskur
maður, Osborne að nafni, og á heima I
AVinnipeg.
Söfnun s'ógugagna.
Pað mál hefir varaforseti pjóðræknisfé-
lagsins haft með höndum á árinu; hefir
hann skrifað opinberlega um málið og skor-
að á menn að halda til hirðu öllum bréfum
og gögnum, sem sögu Vestur-íslendinga
snertir og er meiningin að öll slík gögn
séu afhend pjóðræknisfélaginu til varð-
veizlu og notkunar, ef það sér sér fært, eða
þá til leiðbeiningar þeim, sem I framtiðinni
taka að sér að rita heiidarsögu íslendinga í
Amerlku. Landar góðir, það er árlðandi
að þessu máli sé gaumur gefinn nú þegar,
svo hægt sé að varðveita þau gögn, sem til
kynnu að vera, áður en þau glatast.
Enn fremur skal þess getið, að á síðasta
þingi var vara-forsetinn skipaður I milli-
þingastarf, sem I því var fólgið, að safna
skrá yfir bækur á ensku máli, sem þénan-
iegar gætu verið til kenslu, þeim sem kynn-
ast vildu Islenzku máli og bókmentum, en
gætu það ekki á íslenzkri tungu. Leggur
hann væntaniega skýrslu um þá starfsemi
sina fyrir þetta þing.
Fjármál.
Fjármálin eru I eins góðu lagi og frekast
er hægt að vonast eftir, undir kringum-
v