Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1954, Qupperneq 25

KROSSGÖTUR
7
hættuspil. (Skilar Kýmni silfrinu).
Kýminn — Blessaður vertu! Það
útheimtir engan lærdóm. (Stingur
silfrinu á sig, og kemur upp með
tvo teninga). Sjáðu nú til. Nú kasta
ég þessum teningum og sé lánið með
mér, koma háu númerin upp. (Kast-
ar teningunum. — Báðir aðgæta úr-
slitin). Svei attan! Tveir og tveir
eru fjórir.
Jón — Er þetta öll kúnstin?
Kýminn — Nei. Þetta er einfald-
asta aðferðin og bezt fyrir þig, sem
ert að byrja. Ég veðja tuttugu og
fimmsenting, og nú kastar þú. Ef
hærri tala en fjórir koma upp hjá
þér, vinnur þú tuttugu og fimm
sentinginn.
Jón — En ef ég fæ minna en
fjóra?
Kýminn — Þá vinn ég jafn mikið
af þér.
Jón — En ég á ekki eitt sent.
Kýminn — Þá lána ég þér, til að
byrja með. (Þeir krjúpa, og Kýminn
leggur tvo tuttugu og fimm sentinga
á milli þeirra). Nú kastar þú Jónsi.
(Fær Jóni teningana).
Jón — (Kastar). Fjórir og fimm
eru ellefu!
Kýminn — Þú vinnur. Lánið er
með þér í dag.
Jón — Ég veðja öllu. (Kastar. —
^eir þreyta leikinn þar til Jón hefir
unnið alt silfrið, sem hann stingur í
vasa sinn).
Kýminn — Þú gleymdir, að borga
mér lánið, Jónsi.
Jón — Á-já. Viltu ekki að við
köstum einu sinni enn, fyrir tuttugu
°g fimm sent?
Kýminn — Nei, Jónsi minn. Ég
þarf þeirra með, næst þegar ég
freista gæfunnar.
Ásvaldur — (Kemur út úr kofan-
um og veitir þeim eftirtekt. — Jón
réttir Kýmni tuttugu og fimm
senting). Hvað leikið þið?
Kýminn (Hann og Jón standa
upp). Teningskast. Og lukkan er öll
með honum Jónsa hérna.
Jón — Ég skil bara ekkert í þessu.
Áðan allslaus, og nú með fulla vasa
af peningum.
Kýminn — í svipinn ertu óska-
barn gæfunnar. Ég í gær, þú í dag.
Lánið er dutlungafull kenjakind.
Ásv. — Ekki er það rétt grundað.
Eins og alt annað lýtur það lögum
náttúrunnar.
Kýminn — Og mesta kenjakindin
er náttúran.
Ásv. — Okkur finst það, af því
við skiljum hana ekki.
Kýminn — Eins og nokkur lif-
andi maður skilji hundakúnstir til-
verunnar!
Ásv. — í leit sinni eftir sannleik-
anum, komast vísindamennirnir
smásaman nær og nær því, að skilja
öll fyrirbrigði náttúrunnar, að með-
töldu þessu, sem lán eða lukka
kallast. —
Kýminn — Og er ekkert annað en
tilviljun.
Ásv. — Einu gildir hverju nafni
það nefnist. Stærðfræðin gerir grein
fyrir því.
Kýminn — Ég hefði gaman af, að
sjá stærðfræðinga vinna peninga af
honum Jónsa í dag. Eða nota þeir
ekki teninga til að stúdera dutlunga
tilverunnar?
Ásv. — Til þess nota þeir talrúnir.