Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1954, Blaðsíða 102

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1954, Blaðsíða 102
84 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA sem stjarna talaði til stjörnu og ógreinanlegir ómar liðu frá jörðinni út í geiminn; ég hætti að hugsa, öll athygli mín beindist að því einu að hlusta. Mér fannst sem meira en lífið væri undir því komið að geta greint þessa óma og fundið til þeirra sem orða eða skiljanlegra hugsana, en ég gat hvorki hugsað né skilið, ég gat aðeins fundið þá líða í gegn- um mig og fylla mig ólýsanlegri gleði. Ekkert ljótt eða vont var lengur til, allt var samband ástar og friðar; jafnvel snjókornin undir fótum mér önduðu frá sér friði og sælu, og allur geimurinn varð að einu ljósi, og mér fannst ég vera miðpunktur ljóssins og teygjast út til stjarnanna. Ég kom til sjálfs mín aftur við það, að ísinn kipptist til undir fót- um mínum, frostbrestur leið fram hjá eins og þruma, sem barst út í fjarskann. Ég stóð þarna teinréttur yfir holunni með broddinn reiddan til höggs, og andlitið vott af tárum, og svo mikinn hjartslátt, að mér fannst sem brjóstholið væri að rifna. Hversu lengi þetta hafði varað, veit ég ekki; líklega eitt andartak, máske aðeins brot úr sekúndu; ég veit aðeins, að þetta augnablik var mér meira virði en allt mitt liðna líf, ég fann, að tilgangur lífsins er sá, að byggja upp persónu einstakl- ingsins, þar til er hann er fær um að geta orðið aðnjótandi þeirra til- finninga, sem ég hafði orðið var við; ég hafði eitt andartak fundið mið- punkt minnar eigin persónu, sem stóð í sambandi við upphaf ljóssins og lífsins. Jón rauf þögnina, sem varð, þegar Einar hafði lokið sögunni. „Nú skil ég: Þú ert alltaf að vona, að þetta andartak endurtakist; þess vegna sefur þú alltaf uppi á efsta þilfari undir berum himni, þegar gott er veður og stjörnubjart“. „Þetta rifjaðist allt upp fyrir mér“, hélt séra Árni áfram, „þegar ég í dag las bréfið frá Jóni“.------- Skipið var að koma norðan með landi og sigldi fyrir vestan Van- couver eyjuna, af því að það átti að afferma vörur um hundrað mílur fyrir norðvestan Victoria. Þeir Jón og Einar áttu að koma á vakt kl. 6 að morgni, og þegar Jón varð ekki Einars var á réttum tíma, vissi hann, að ekki var allt með felldu, því að Einar lét aldrei á sér standa til að gegna sínu hlutverki. Hann þaut því upp á efsta þilfar, og þar lá Einar örendur með bros á stirðnuðu andlitinu11. „Sagan er góð, séra Árni, og ég þakka þér kærlega fyrir“, sagði ég um leið og ég stóð upp. „Geturðu ekki notað þetta fyrir stólræðu ein- hvern sunnudag?“ Þá hló séra Árni góðlega og inni- lega. „Þú skilur ekki stöðu prestsins, góðurinn minn, honum er betra að fara varlega, ef hann langar til að stytta eða auðvelda götuna til Guðs“-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.