Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1954, Qupperneq 92

74
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Dómkirkjan í Þrándheimi, helguð
minningu Ólafs helga, er þá einnig
fram á þennan dag borgarinnar
höfuðprýði og jafnframt talin feg-
ursta og veglegasta guðshús á
Norðurlöndum; er hún í gotneskum
stíl, fagurtyrnd og svipmikil að ytri
ásýnd, og svo fagurlega skreytt hið
innra, að menn verða að skoða hana,
til þess að láta sér skiljast glæsileik
hennar, tign og áhrifavald.
Rétt við Dómkirkjuna stendur
hinn gamli og frægi kirkjuskóli,
meir en 800 ára gamall; skoðuðum
við hann undir leiðsögn sjálfs skóla-
stjórans, dr. Asbjörns Överaas, og
nutum síðan ágætrar gestvináttu
þeirra hjóna í heimkynnum þeirra í
hinu virðulega skólahúsi.
Á skóla þessum hafa stundað nám
margir þeir menn, er hátt ber í sögu
Noregs og hafa sett svip sinn á líf
þjóðarinnar og menningu; og áhrif
hans hafa náð langt út fyrir strend-
ur Noregs, því að í hópi nemenda
hans var stofnandi St. Olaf College í
Northfield í Minnesota, stærstu
æðri menntastofnunar Norðmanna
vestan hafs.
í útjaðri Þrándheims er Sverris-
borg, og sækja hinar sögulegu minn-
ingar þar fast á hugann, en þar er
nú að rísa myndarlegt byggðar- og
þjóðminjasafn úr Þrændalögum. Þá
gerðum við okkur einnig sérstaka
ferð að Hlöðum, þar sem Hlaðajarlar
sátu til forna, en fleira minnir þar
einnig á forna tíð, því að undir
Hlaðhömrum lét Ólafur Tryggvason
smíða Orminn langa. „Það hefir skip
verið bezt gjört og með mestum
kostnaði í Noregi,“ segir í Heims-
kringlu. En eigi varð gæfa þess að
sama skapi, svo sem kunnugt er,
því að eftir Svoldarorustu lenti
Ormurinn langi í eign Eiríks jarls
Hákonarsonar óvinar konungs.
En lifandi verður sagan við að
ganga um hinar fornu frægðarslóðir
í Þrándheimi, og lá við á Hlöðum,
að maður færi að svipast eftir, hvort
maður sæi ekki Orminn langa undir
þöndum seglum stefna til hafs út
Þrándheimsfjörð með Ólaf konung
í stafni.
Frá Þrándheimi til Björgvin
Frá Þrándheimi til Björgvin tók-
um við okkur fari með ágætu og
hraðskreiðu strandferðaskipi, er bar
hið fagra nafn „Midnatsol“, og það
með réttu, því að skip þetta fer
fjölda ferða á sumri hverju frá
Björgvin norður í ríki Miðnætur-
sólarinnar, og var nú á suðurleið úr
einni slíkri ferð. Var skemmtilegt
mjög að sigla út Þrándheimsfjörð í
kvöldsólarskininu og suður með
ströndinni, og naut maður vel út-
sýnisins inn til landsins, meðan
dagur entist.
Snemma morguns komum við til
Molde, hinnar fögru borgar norðan-
vert við mynni Raumsdalsfjarðar,
sem nefnd er „borg rósanna“, og
ekki að ástæðulausu, því að blóma-
rækt er þar sýnilega mikil. Borgin
er þó enn frægari fyrir fagurt og
tilkomumikið umhverfi sitt, en talið
er, að á björtum degi megi sjá þaðan
ekki færri en 87 snævi þakta tinda
rísa við himin; eru það Sunnmæra
Alpafjöllin svo nefndu, er gnæfa þar
við himin í allri dýrð sinni.
í Molde minntist ég þess, að
Björnstjerne Björnson gekk þar á