Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1958, Síða 82

64
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
forðinn rýrist ár frá ári, svo að til
vandræða horfir fyrir okkur. Nú
erum við aðeins tíu mlijónir als.
Við höfumst við á bökkum þess eina
vatns, sem hér er um að gera, en
sem óðum minkar. Þessvegna eru
skip okkar að virða fyrir sér jörð
ykkar með það í huga, að flytja
þangað búferlum, ef leyfi ykkar
fengist. Um annan griðastað í sól-
kerfinu er ekki að gera, og kannske
hæpið, að Marsbúinn þyldi þær
breytingar, sem viðurværi á jörð-
inni heimtaði — svo og líkams-
þyngd og loftþrýsting, sem breyt-
ingin hefði í för með sér.
Við gætum þó fært ykkur ýmis-
legan fróðleik, sem komið gæti að
gagni, því að við erum langt á und-
an ykkur í margskonar vísindum.
Til dæmis höfum við yfirstigið alla
holdlega sjúkdóma, svo að hér deyr
enginn nema af elli (en vanalegt
aldursskeið okkar er um 300 ár) eða
af slysum, og styrjaldir óþektar og
óhugsanlegar um fleiri þúsundir
ára. Öll atvinna okkar gengur fyrir
frumagna orku, sem við breytum
beint í rafmagn, því að hér er hvorki
um að gera olíu eða vatnsafl.
Hér er engin skepna til önnur en
maðurinn, að undanteknum jarð-
ormum og býflugunni, hvorttveggja
nauðsynlegt jarðargróðrinum, sem
einnig gengur til þurðar. Við möt-
umst svo að segja eingöngu á sam-
anþjöppuðum mat í pilluformi, bún-
um til úr ýmsum jurtum, svo full-
nægjandi, að biti skorinn við nögl
nægir til fleiri daga.
Þú ert forvitinn um, hvernig við
Marsbúar lítum út. Jæja, við erum
ekki svo ósvipaðir ykkur jarðar-
búum, — erum hvítleitir á hörund,
yfirleitt léttari á vog en þið — jafn-
vel á jörðinni, hvað þá hér, — mittis-
mjóir, en með vítt brjósthol, því að
loftið er svo þunnt hér, smáfættir
og leggirnir veikir í samanburði við
ykkar. Þetta verður okkur kannske
drjúgur farartálmi, náum við ann-
ars nokkurn tíma til jarðarinnar.
En nú dregur óðum að því, að við
verðum að hrökkva eða stökkva.
Nokkrar hræður, smáfækkandi,
geta ílengst hérna um nokkra
mannssaldra enn; en loks kemur að
því, að alt líf hér hverfi að fullu og
öllu, þegar síðasta vatnsfatan eT
dregin upp úr dýpsta brunninum.
Svo, hvað segið þið jarðarbúar
um það, að veita okkur innflutningS'
leyfi til ykkar og griðastað? Á svaii
má ekki standa lengi, því að þess1
vistaskifti eru ekkert smáræði og
munu sennilega taka langan tima-
Við höfum að vísu mikinn skipastó ,
sem svífa hratt um loftleysuna m11
okkar; en samt er ógjörningur, a
leggja í slíka för, nema á þeim ^lTþ
um, þegar pláneturnar eru 1 na
munda, sem aðeins ber til þeSal
báðar eru sömu megin sólar.
Manninn við útvarpið í kjallaia
á jörðinni setti hljóðan við þessa
uppástungu og beiðni. Hverju
gat
hann svarað öðru en því, að ha11
myndi leggja málið fyrir þá a^
herra jarðarinnar, sem öllu ráða,
sem hafa hendur í hári hvers anna1 ’
og sýnilega vilja helst, að hinn
á rás út í geiminn og týnist 111
öllu? —
Og þar við situr, eins og sa^r
standa, svo gerst sem sá veit,
þetta hripar.