Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1958, Blaðsíða 89

gestakoman
71
SJÖUNDA ATRIÐI
Hinir fyrri. Jórunn og Þóra koma
inn.
Jórunn. Gestirnir verða að afsaka,
þó við höfum látið þá vera eina. En
þið hafið þá ekki heldur verið ráða-
lausir með að skemta ykkur með
því að tala saman.
Sölvi. Einhver ráð hafa jafnan
skynsamir menn til að stytta sér
stundirnar, ýmist innvortis með vit-
Urlegum hugsunum eða útvortis
með fjörugum samræðum.
þóra. Mig langar til að spyrja
gestina ráða í einu tilliti. Ég fæ oft
°g einatt höfuðþyngsli og hjartslátt,
°g það einkum, þegar vel búnir
gestir koma. Gætuð þið ekki ráð-
lagt mér eitthvað við þessu?
Jórunn. Ég held þetta eldist af
henni. Svona var ég fram að gift-
*ngu. Síðan hefi ég haft bestu heilsu.
Sölvi. Þennan sjúkdóm þekki ég.
að er áþekt hjá grösunum, þegar
þ®u spíra, og það sem heimspeking-
arnir kalla respiratis. Það eru viss
náttúrugrös, sem eiga hér við. Það
er ekki annað en að leggja þau við
Jnrtað, og þá hverfa þessi vanheil-
mdi innan skams.
, ^l^fur Muður. Besta trú hefði ég
f. þvh að taka afskrift af þessu,
nnnabréfinu, og leggja hana á
brJóstið.
Leifi. Ég væri vel til með að rita
,rÚnastaf °§ Þylja galdra yfir.
neld ég að væri ráð, sem dygði.
s ,^epP- Ég held það væri best að fá
^er^alag og fjörga sig úti í nátt-
be f111*' reynist mér ævinlega
°S reynslan er sannleikur.
°ra. Ætlar blessaður maðurinn
§efa mér afskrift af bréfinu?
Ólafur Muður. Ég hefi strengt
þess heit, að taka aldrei sjálfur af-
skrift af himnabréfinu fyr en ég
hefi snúið 100 heiðingjum til krist-
innar trúar. En kannske hann Sölvi
vilji gjöra það.
Sölvi. Ég að taka afskrift af
himnabréfi. Nei, það er verk, sem
heimspekingar ekki leggja hendur
að. En kannske hann Þorleifur skáld
væri til með það.
Leifi. Himnabréf er hlutur, sem
ég ekki snerti á. Annað mál væri að
marka Þórshamar eða draga upp
Urðarmána. Það er verk, sem lætur
þessum krumlum (hálf kreppir
hendurnar) þó farnar séu að eldast.
Þóra. En Repp minn, mætti ég
ekki biðja yður að taka fyrir mig
afskriftina?
Repp. Stundum hefi ég ekki verið
lengi að stinga niður penna og krota
fáeinar línur. En ég verð þó að fá
penna og blek og pappír — penna og
blek — komið þið með penna og
blek. (Þóra tekur penna, blek
og pappír ofan af hillu og legg-
ur á borðið). Repp sest og Ólafur
leggur bréfið á borðið. Repp tekur
pennan og ætlar að fara að skrifa).
Þá vantar mig gleraugu, ég get ekki
skrifað nema ég hafi gleraugu.
Sölvi. Mín eru þér velkomin, ef
þú getur brúkað þau.
Repp. (setur upp gleraugu Sölva).
Ég sé ekkert með þessum gleraug-
um. (Tekur þau af sér). Þau duga
ekki fyrir mig.
Sölvi. Það er heldur ekki von —
það sjá ekki aðrir með þeim en
heimspekingar. En þetta er óþarfi,
náttúrugrösin, sem ég nefndi áðan,
eru einmitt besta ráðið.