Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1958, Blaðsíða 87

gestakoman
69
einn mórauðan niður í dalnum, sem
ég tókst á við og kvað yfir, svo að
eg vona að hann láti ekki á sér bera
fyrst um sinn. Helgidómsmaðurinn
hann ólafur Muður er þá kominn
hingað á undan mér.
Ólafur Muður. Hingað er ég kom-
mn fyrir mildi hins hæsta. Ekki
Varð af því, sem þú hugsaðir Galdra-
^eifi, að þú mundir verða á undan
mér.
Galdraleifi. Það gjörði sá mórauði,
sem ég var að glíma við.
Guðmundur. Þá held ég sé nú
mál komið til að fara að líta eftir
hindunum. Komdu með mér Einar.
Jórunn. Ég verð líka að fara og
sJa gestunum fyrir beina. Þú kemur
með mér Þóra, að hjálpa mér til
frarnmi. Gestirnir geta vona ég
skemt hver öðrum á meðan. (Guð-
mundur, Einar, Jórunn, Þóra fara).
FIMTA ATRIÐI
Sölvi, ólafur, Leifi.
^ölvi. Hér var ég í besta gengi og
alt eins og ég vildi vera
þá rekur fjandinn ykkur
nér til ama og skapraunar.
ég alveg óþektur, því hing-
f hefi ég aldrei fyr komið, þó víða
ég um landið reikað.
^ Ólafur Muður. Ekki þarftu nú að
^a mikið, eða manstu ekki, þegar
vorum saman é betrunarhúsinu,
f, Þú varst feginn að við fleygðum
P^g einhverju ætilegu eða hjálpuð-
-Þér til við vinnuna, svo þú yrðir
i barinn eins og hundur fyrir
0menskuna og letina.
s..^6iíi- Og þá man ég svo langt
°..Vi’ að þú varst feginn, að við
°ruðum í þíg hrossakjötsbita.
iata, en
hiagað i
^ér var
Sölvi. Ó, þið heimsins eintrján-
ingar! En hvað þið skuluð geta verið
að ýfa upp gamlar undir; þið ættuð
nú að snáfa héðan á burtu og láta
mig einan eftir í friði og ró, því ég
er spekingur, hvað sem þið segið.
Ólafur Muður. Við að víkja héðan
fyrir þér! Nei, það verður nú ekki
af því, Sölvi minn. En ég vil nú
stinga upp á einu, að við göngum nú
allir í félag og látum bónda halda,
að við séum miklir menn og lifum
hér eins og höfðingjar nú um tíma.
Leifi. Þetta er þjóðráð. Komdu til
í það Sölvi.
Sölvi. Ekki mun annað ráð vænna,
úr því sem komið er. En haldið þið
að mér þyki ekki minkun að ykkur,
öðrum eins slordónum.
Ólafur Muður. Láttu þér nú hægt
Sölvi karl. Manstu ekki eftir ver-
unni á betrunarhúsinu? Aumari
sjón hefi ég sjaldan séð en þig, þeg-
ar þú bjóst við að verða barinn fyrir
einhverja óþægðina. En sleppum nú
þessu, og gjörumst glaðir (syngur).
Fer ég glaður ferðamaður
fróns um slóð,
berhöfðaður bið fyrir þjóð.
Nóg fyrir slaður nafntogaðar,
narra menn og fljóð,
syng og yrki óð.
Galdraleifi.
Fljótt ég skunda á fæti um grundir
fjörs um tíð,
galdra-undrum æri lýð,
sveifla mundum, særi stundum
sjálfan fjanda’ í grið,
yrki napurt níð.
Sölvi.
Á hauðri fanna millum manna
margoft fer, —