Harpan - 01.12.1937, Blaðsíða 10

H A R
En drengirnir biðu ekki boð-
anna. Þeir tóku á rás niður
götuna og skildu Önnu litlu
grátandi eftir. Hún sagði svo
garðeigandanmn, hvað gerzt
hafði, og hann tók f)á stiga
og klifraði upp á hlöðuna. Eft-
ir augnablik hafði hann vnáð
dúfunni og athugaði vænginn.
„Hún er ekki alvarlega
særð,“ sagði hann hughreyst-
andi. „Þú ferð heim með hana,
Anna. Ég ætla að reyna að
komast eftir, hvaðan hún gr,
og þá getur þú skilað henni.“
Anna tók við dúfunni og
stakk henni gætilega undir
jakkann sinn til að. hlýja
henni, og fór heim með hana.
Dúfan virtist vita, að nú væri
hún örugg, því að ,hún lá
þarna grafkyrr, alla leiðina
heim til Önnu.
„Kæri litli vinur,“ sagði
Anna. „Mig hefir ávallt langað
að eignast dúfu — ,dúfu, sem
ég gæti tamið og látið borða
úr lófa mínum. Mamma!
Mamma, sjáðu hvað ég er
með!“
Anna hjúkraði dúfunni svo
vel, að innan fárra ,daga hafði
hún náð sér og gat flogið um
eins og áður. Hún fylgdi
Önnu allsstaðar og settist oft á
axlir henni og hjalaði við hana
— og Anna var svo mikið á-
nægð.
„Ég vona að hann uppgötvi
ekki, hvaðan dúfan er,“ sagði
136
P A N
Anna. „Ég ætla að kalla hana
Mjallhvít. Hún er svo falleg,
og mér þykir svo vænt um
hana.“
En var það ekki aumkv-
unarvert: Garðeigandinn upp-
götvaði hvaðan Mjallhvít var,
og kom til Önnu einn morgun-
inn og sagði henni að nú yrði
hún að skila dúfunni.
„Ungfrú Elma á Snæbóli í
næsta þorpi á 4ana,“ sagði
hann. „Hún á dúfnabú og dúf-
umar í því eru allar hvítar. Ég
skal aka þér þangað í ,kerr-
unni minni.“
Anna varð mjög sorgbitin.
Samt setti hún Mjallhvít í
stóra körfu með loki yfir og
klifraði upp í kerru garðeig-
andans, — og þau lögðu a*f
stað til ungfrú Elmu á Snæ-
bóli.
Er þau komu þangað', kom
ungfrú Elma á (tmóti þeim.
Anna opnaði körfuna og sýndi
henni dúfuna.
„Er þetta yðar dúfa?“
spurði Anna og óskaði inni-
lega. að svarið yrði neitandi.
„Ö, þetta er ein af verð-
launadúfunum mínum,“ hróp-
aði ungfrú Elma, er hún tók
hana úr körfunni og strauk
henni. „Sjáðu, hún hefir bláa
og gula hringinn um vinstri
fótinn. Mikið er ég glöð yfir
að hafa fengið hana aftur! Ég
hélt ef til vill jað ,kötturinn