Harpan - 01.12.1937, Qupperneq 41

H A R
mola þá, sem falla af borðum
mannanna.
Léttið undir lífsbaráttuna með
þeim, og gefið þeim korn, hafra,
— og kastið þið, sveitabörn, moði
á gaddinn til þess, að þessir vesa-
lingar geti slökkt hungur sitt.
Hjá okkur, og á bæjunum í
kring, og ég vona, að það sé víð-
ast hvar, er litlu snjótittlingunum
gefið, þegar snjórinn hylur grund.
En hvað það er ánægjulegt að
horfa á, þegar litlu fuglarnir setj-
ast á flötina fyrir framan glugg-
ann, og byrja að tína svolítið í
nefið sitt.
Þeir eru orðnir svo öruggir, að
þeir koma strax á morgnana, að
ná í morgunmatinn sinn. Og þeir
eru öðru hvoru allan daginn, þar
til dimma tekur, þá fljúga þeir á
braut.
En ekki ná nærri allir til þess-
ara gæða, og1 í snjó, sem þeir ná
hvergi korni, falla þeir umvörp-
um. Ég ætla að segja ykkur frá
atviki, sem kom fyrir síðastliðinn
vetur:
Það var snjór uppi í hné. Ég fór
norður á ,,Hamar“ til þess að
gefa ánum. Þá sá ég eitthvað
dökkleitt við kofagaflinn. Ég sá,
að það var snjótittlingur. Þegar
ég var búinn að gefa úr meisun-
um, þá fór ég að aðgæta. Ég
gekk til hans, ósköp varlega.
Hann hreyfði sig ekki; hann var
svo aðfram kominn. Ég stökk með
hann in^ í hesthús og hélt hon-
P. A N
um þar í lófa mínum og vermdi
hann eins og ég gat.
En það var tilgangslaust. Hann
lét aftur augun og hreyfði sig
ekki, og ég sá líka, að hann var
að skilja við þennan heim. Allt
í einu teygði hann úr vængjun-
um, opnaði gogginn þrisvar sinn-
um, og dó — — Ég lét hann á
veggjarpallinn, og þar var hann
þangað til að hlýna fór í veðri.
Þá tók ég hann, og setti hann of-
an í loðið gras á milli hesthúss-
ins og lambhússins, og þar eru
víst beinin hans enn .... Þetta
voru æfilok þessa litla snjótitt-
lings, og svona deyja margir
litlu fuglarnir, sem þola ekki
þennan sífellda kulda og snjó. Við
skulum reyna að vernda litlu fugl-
ana, og létta þeim baráttuna í
vetur og framvegis.
Á veturna er mesta stórhátíð
ársins, jólin. Við hlökkum mjög
mikið til jólanna, og nú eru þau
bráðum komin til okkar með ljós
og yl, söng og kæti. Fólkið
skemmtir sér við spil, — spilar
„vhist" o. s. frv. En litlu krakk-
arnir spila Svarta-pétur, Marjas,
Hund, Gosa o. s. frv. Já, á jól-
unum er garnan, þá er líka af-
mælisdagur frelsarans.
Rétt á eftir jólunum endar
gamla árið, og nýtt ár byrjar í
sögu lands og lýðs. Á gamlaárs-
kvöld er víða haldin brenna, eða
þá á þrettándanum. Þá er glatt á
hjalla.
Brátt líður að útmánuðum, og
10/