Heimilisritið - 01.12.1948, Blaðsíða 48

skóiameistarinn fengi skýrslu
um það og merki yrði sett í ein-
kannabókina mína. Hingað til
hafði ég eingöngu lært, hvernig
ég ætti að haga mér sem prins,
og einhvern veginn fannst mér
heppilegra að gangast undir
vöndinn hjá skólameistaranum,
heldur en hjá strákunum. Það'
varð því úr, að ég laumaðist til
herbergis míns og náði mér í
hreina skyrtu úr kofforti mínu.
Dómurinn.
Eins og ég hafði óttast var
nafn mitt sett á svarta listann
næsta morgun, og ég var dæmd-
ur til að hlaupa hringinn í kring-
um hesthúsið, í frístundum mín-
um næstu þrjá daga, með prik
mikið, sem ég átti að halda fyr-
ir aftan mig.
Einu sinni tóku stóru strák-
arnir mig og settu höfuðið á mér
út um glugga á kennslustofu, en
létu svo rúðurammann falla að
hálsi mér, og þar sat ég fastur,
þegar skólabræð'ur mínir hlupu
í raðir sínar til eftirlits og upp-
talningar.
Þetta var víst til að minna
mig á, hvernig farið hafði fyrir
Karli I. og bvernig brezkir þegn-
ar færu með konungborið fólk,
sem hagaði sér ekki sómasam-
lega. Einhver heyrði óp mín og
leysti mig úr prísundinni, og til
allrar hamingju hékk höfuðið
enn við búkinn.
En þrátt fyrir þessar róttæku
aðgerðir gegn mér, var líf mitt
í Osborne ósköp líkt lífi annarra
sj óliðsf oringj aefna.
Bekknum okkar var skipt í
tvær vaktir, stjórnborðsvakt og
bakborðsvakt. I stjórnborðs-
vaktinni voru gáfnaljósin, en
tossarnir í hinni. Við fylltum
tvo svefnskála af tólf, sem hver
fyrir sig var nefndur eftir brezk-
um flotaforingja. Minn svefn-
skáli bar hið fræga nafn Ex-
mouth, en ég hóf skólagöngu
mína á bakborðsvakt nr. 3,
mesta tossabekknum.
Við vorum vaktir með lúðra-
blæstri klulckan 6 að sumri og
6,30 að vetri, en skömmu síð'ar
hljómaði bjalla ein mikil og við
skriðum allir úr fletum okkar,
lögðumst á hné og báðum morg-
unbænir okkar. Vaktstjórinn á-
kvað sjálfur þann tíma, sem
Herrann átti að hlusta á bænir
okkar. Enn einu sinni hljómaði
bjallan, sem merki um, að við
áttum að steypa okkur í ískalda
sundlaugina við enda svefnskál-
ans.
Enn þann dag í dag þarf ég
ekki annað en að' loka augunum
til að sjá fyrir mér hóp af nökt-
um stráklingum, sem reknir voru
í laugina eins og fénaður, í fyrstu
morgunskímunni. Til að byrja
46
HEIMILISRITIÐ