Heimilisritið - 01.12.1948, Qupperneq 53

Lávarðurinn kaupir hlutabréf
Stutt, amerísk smásaga
um slyngan glœpamann
ÞAÐ VAR hringt. Þetta var
í milljónaraíbúð hótelsins, og
stofustúlkan flýtti sér inn í stof-
una, þar sem tigulegur hen-a-
maður, grár í vöngum og með
lítið snyrtilegt yfirskegg, tók á
móti henni.
„Það er bezt að þér vitið strax,
hvernig ég vil hafa það“, sagði
hann formálalaust, vingjarnlega
en ákveðið. „Fyrst og fremst vil
ég ekki að’ neinn sé hér inni, þeg-
ar ég er úti. Þér getið tekið til
á morgnana áður en ég fer út. I
öðru lagi vil ég gjarnan breyta
dálítið fyrirkomulagi húsgagn-
anna, ef þér vilduð gera svo vel
að senda þjónustumann hingað
upp“.
Stofustúlkan hneigði sig og
fór út. ITti á ganginum gretti
hún sig. Því fínni sem gestirnir
voru á hóteli eins og „Majestic",
því sérvizkulegri voru hug-
myndir þeirra og kröfur. En
þessi maður leit sannarlega út
fyrir að vera tignarmaður. Og
„Þið verðið að ajsaka mig, herrar mínir,
en ég get ekki meira nú".
svo talaði hann með enskum
hreim. Skyldi hann vera ósvik-
inn lávarð'ur, sem hafði villzt
hingað í ömurleika Clevelands?
Á meðan hafði gesturinn
hringt í dyravörðinn. „Viljið þér
EEIMILISRITIÐ
51